Print Horae Belgicae(1968)–A.H. Hoffmann von Fallersleben Vorige Volgende [p. 159] CV. ¶ Een nyeu liedeken. 1. JC had mijn sinnekens wtgheleyt Aen een so schoonen beelde Si hadde mi wat troosts toe geseyt. Mijn herteken stont in weelde. mer haren losen sin Die had wat anders in dat vernam ick in so corter stonde Men payter so vele met eenen lachende monde 2. Jc plach te zijn haer alder liefste greyn Mijn herteken hielt si bedwonghen Mer lacen nv isser gecomen eyn Die mi heeft wtghedrongen Mer lacen ic arm man Dat ic niet ghebeteren en can Niet achtende dat icse beminne This wonder dat ic niet en ontsinne 3. Al heeft si mi dus wtgherecht Jck en sals te droeuer niet wesen So waer ic wel van sinnen also slecht Bedroefde ic mi in desen Al heeft si mi begheuen Een ander sal ic aencleuen Al sonder druck oft thoren Een verloren, ses ander vercoren 4. Hi is sot die hem ouer gheeft met herte siele ende lijue Dat hi so lange in raserie leeft Ter eeren van eene wijue Al lope ick na haer sot met mi hout si haer spot. Niet achtende al soude ic daer om steruen Tsi liefde daermen vruecht moet deruen 5. Adieu mijn vruecht, adieu solaes Adieu mijn lief blijft in eeren [p. 160] Al ben ick thuwaerts gheworden dwaes Jck hope den tijt sal noch keeren Al moetet aldus zijn Dat ghi stroeyt v fenijn Ten is gheen trouwe van trouwen Het mochte v noch wel berouwen 6. Nv rade ick allen amoreusen wel Die venus chijs willen verpachten Eer hem fortuyne brenghet int ghequel dat zijs hem leeren wachten Sulck is so schoon voor ooghen Si can wel vrientschap tooghen Al waer een werelt fijn van goude Si en woude niet dat haer droomen soude Vorige Volgende