Horae Belgicae

[p. 169]

CXI.
¶ Een nyeu liedeken.

MJin herte is myn in tween geclooft
Wie sal mi heelen dese wonde
daer en is geen meester toe gelooft
dan een daer ic om hebbe gesonden
Om medecijne van haer te ontfaen
Troost si mi niet in corter stonden
Eylacen van drucke sal ic vergaen
Daer en is gheen cruyt so goet so sijn.
Noch goet suycker, noch noten muscaten.
Noch spise noch dranc, noch bier noch wyn
die mijnder siecten connen gheuen bate.
Dan liefkens troost gaet bouen maten
Och mochte ick troost van haer ontfaen.
Troost si mi niet, het is te laet
Eylacen van druc sal ic vergaen
Schoone woorden en zijn die cruyden niet
Ten is gheen rechte medecijn.
die troost met goeder herten biet
Verdrijft den druc wt dat herte mijn
Eens siaers plach ic die liefste zijn
Jck en weet niet wat ick hebbe misdaen
Laet si mi langher in desen schijn
Eylacen van drucke sal ic vergaen
Had ic misdaen het waer mi leedt.
Dat mi vrou Venus wrake dede
Jck hebbe so lange geweest haer knecht
Ghetrouwe ende ooc gestadich mede
Ende haer gedient na venus seden
Ende altijt wel te passe gedaen
Troost si mi niet het is onreden
Eylacen van drucke sal ic vergaen
Wee uwer bedroefder herten zijn
Jc hadde v gaerne troost ghegeuen
Te kiesen voor verlies ghewin.

[p. 170]

 

Hadt ghi na mi willen cleuen

 

Mer neen ghi niet, des moet ghi sneuen

 

Ende altijts grooten druc ontfaen

 

Ende en wildi mi dan gheen troost gheuen.

 

Eylacen van drucke sal ick vergaen