Print Horae Belgicae(1968)–A.H. Hoffmann von Fallersleben Vorige Volgende [p. 176] CXVI. ¶ Een nyeu liedeken. 1. MEt Venus geschut ben ic doorscoten Van een die alderliefste mijn Haer claer aenschijn, dat heeft doorwont. Mijns herten gront, schoon roode mont Tot alder stont, so lijde ic pijn 2. O Cupido god vander minnen Wilt ghi mi noch in staden staen Jc ben geuaen, in Venus net So vast geset Jc en cans ontrijden noch ontgaen 3. Jc bemin so seer, dat alder liefste greyn Haer handekens teer, haer vingerkens cleyn. Jn venus pleyn, spant si die croon Dat vrouken schoon, vijf duysent doon Crijghe ick te loon, van haer certeyn 4. Princersse troost mi mijnder herten kersouwe So waer myn ionc herteken ghesont Tot alder stont, oock verhuecht Met uwer duecht, troost mi ghi muecht Met uwer duecht, v vrientschap iont 5. Prince, ghi zijt myn alderliefste princesse. Als mi van v troost ghebueren mach Nacht ende dach ben ic verblijt. Tot alder tijt, verduldich lijdt Al werden wi benijt, maect gheen geclach. Vorige Volgende