Horae Belgicae

CXXI.
¶ Een oudt liedeken.

OCh hoe mach hem zijns leuens lusten
Die zijn lieueken verloren heeft
Sijn sinnekens zijn hem in swaer onrusten
Want dat herteken gheenen troost en heeft
Twas mijnder herten wel een medecijn
Doen ick hem laetst met ooghen aensach
Eylacen nv is dat trueren mijn
Want ic hem sien noch spreken en mach.
Dat lot is nv op mi geuallen
Dat ic dat suer opsuypen moet
Ende ic en weet gheenen troost met allen.
dan wat ic doe het is teghenspoet
Mijn liefken hadde mi wtuercoren
Eer hi mi laetstweruen verliet
Hi en leyde mi niet dan duecht te voren
Ende nv laet hi mi int swaer verdriet
Och moechte ic den tijt gheleuen
Dat hi mi minde ende ic hem niet
Jc soude mijn herteken iu ruste stellen
En laten hem oock int swaer verdriet
Die ons dit liedeken so lustich stelde
Het was een gheselleken ionc ende fijn
Vrou veuus liefde die hem daer toe quelde
Het is so quaet bi nijders te zijn
Een valsche tonghe gheen argher fenijn.