Horae Belgicae

[p. 207]

CXXXIX.
¶ Een nyeu liedeken.

RJick god wie sal ick claghen
Dat heymelijck lijden mijn.
Dat ic alleene moet dragen.
Dat doet mynder herten pijn
Jck vinde mi bedroghen
Dat clage ic minen oogen
Jn lijden so moet ic dooghen
Ende blijuen in swaer verdriet.
O radt van auontueren
Wildy niet omme slaen
Dat mi mach troost ghebueren.
Soot voortijts heeft ghedaen
Mach ic gheenen troost verweruen
So bliue ic inden druck
Moet ic die liefste deruen
Van rouwe so moet ic steruen
Het waer mi so grooten ongheluck
O Cupido god vander minnen
Helpt mi wt deser noot.
Vrou Juno troosterinne.
Jck bid v met herten deuoot.
En laet mi niet verloren
Staet mi bi oft wesen mach
Die ic hadde wtuercoren
Laet mi in drucke versmoren
Dwelc ick v claghe nacht ende dach
Ghi amoreuse gheesten
Die gaerne genoechte hanteert
Jn dansen ende in feesten.
dat ghi v so niet en regeert
Ghelijck Samson die stercke
Hem was benomen alle zijn macht.
Al door der vrouwen wercken

[p. 208]

 

Ende thooft van alle clercken

 

Salomon seer wijs bedacht

5.

Al die dit liedeken dichte

 

Fortuyne die was hem ontgaen.

 

Al vallet wat in slichte

 

Hi heeft zijn beste ghedaen

 

Al hadde hi zyn liefken verloren.

 

Hi is nv also bedacht

 

Al hebbens die nijders thoren

 

Een ander heeft hi wtuercoren

 

Dies hi nv alle vruecht verpacht