Print Horae Belgicae(1968)–A.H. Hoffmann von Fallersleben Vorige Volgende CXLIII. ¶ Een nyeu liedeken. 1. SChoon lief hoe moechdi mi vergeten Jn also corter stont Wat mach v aen mi ghebreken Jc bidde v liefken maect mi des condt Noch bid ic v ter eeren Van uwen rooden mont die ic v gan Als getrouwich man dat roode bloet wt mijnder herten dat schencke ick v reyn wijflijc saet [p. 215] Mijn toeuerlaet, daert al aen staet Ghi doet mijn herte, groote smerte 2. Jnt smerten lijde ic groot verdriet Mer si en acht mi niet een twint Nochtans is si mijn weerste lief Al en heeft zijt niet versint O mindese mi die bloeme reyn So waer gheblust alle mijn miskief Want si is eerteyn Mijn weerste greyn Voor al dat leeft draghe ic haer gonste haer minlijc wesen maect mi so mat Jn venus bat, ick segt v plat Wanen ghemint te sine en is gheen conste 3. Conde haer herte op mi ontsteken. Jn tijts van vierigher minnen Alle mijnen druc soude mi breken Mocht ick troost aen haer ghewinnen Jc bid v lief hier op gloost Want myn propoost Js v te crijghen in mijn geuoech En laet mi niet steruen in dit verdriet Mijnen druc aensiet, reyn wijflijc diet Eens lief om meer is mi genoech. 4. Princersse vrou bouen alle amoreuse Een kersouwe onder Venus gracieuse Licht onder des hemels throone. O lief van mijnen druc ontlast Jc hebbe v vast Jn mijn herte ghetast dus laet v gracie op mi douwen Want langhe te quelen maket seer Mijn leden teer, ic en singe v niet meer Aen v staet alle mijn betrouwen Vorige Volgende