De kameraadjes van Pietje Smeerpoets

[p. 3]

Pietje Smeerpoets.

Pieter, laat je zoetjes wasschen;
Wil je niet in water plassen?
Houd toch op met je gehuil,
Want je bent terdege vuil.





Eindlijk, eindlijk is hij klaar,
Nu schreeuwt hij niet meer zoo naar;
Nu hoort men hem niet meer roepen,
Want er valt hier wat te snoepen;
Hier toch staat braambessenbrij!
Daadlijk is er Pieter bij,
Steekt er de vijf vingers in,
En besmeert zich wang en kin;
Ook zijn neus heeft hij geraakt,
Zelfs zijn schrijfboek vuil gemaakt.
Maar daar komt zijn moeder aan,
Nu zal het hem slecht vergaan;
Zij bindt Piet, wat treurig lot,
Met één been aan 't varkenskot,
Het varken vuil als elk zwijn,
Zegt: Piet, gij kunt nog vuiler zijn.