De kameraadjes van Pietje Smeerpoets

[p. 9]

De ongehoorzame Anna.

Trage Anna, praatziek, lui,
Geeft van 't leeren steeds den brui;
Meester geeft haar daarom straf,
Doch zij maakt haar werk niet af.
En als meester haar verlaat,
Poetst zij drommels gauw de plaat;
Poesje streelt haar met den poot,
Zegt: pas op, u wacht de dood!
Want spoedig raadt het har besluit,
Zij gaat den kant van 't water uit.

Maar Anna geeft hierop geen acht,
Springt vroolijk rond en joelt en lacht;
Zij plukt zich biezen, slaat daarmee
In 't water plassend, maar, o wee! -
Een waterlelie ziet ze staan,
Die wil ze even plukken gaan;
Maar zie, daar glijdt haar voetjen uit,
Zij valt in 't meer en gilt nu luid;
Doch niemand zag of hoorde haar,
Daar drijft haar lijk, vindt gij 't niet naar!
Kindren, hebt dus meet verstand,
Komt nooit aan den waterkant;
Gaat goed naar school, als Leentje hier,
Dan doet ge uw ouder veel plezier.