De kameraadjes van Pietje Smeerpoets

[p. 11]

Keesje Spring in 't veld.

Dit is Keesje Spring in 't veld;
Van hem heb ik nog niet verteld.
Dan eens springt hij als een visch,
Die zoo pas gevanggen is;
Of hij dompelt in den plas,
Alsof hij op 't droge was;
Als een sprinkhaan in de wei,
Of een krekel op de hei,
Als een eekhoorn op den tak,
Als een haasje zonder dak;
Soms ook in een regenton:
Daarna droogt hij in de zon.
‘Keesje,’ spreekt zijn moe hem aan,
‘Laat dan toch dat springen staan,
Luister naar hetgeen ik zeg.’
Als een ree springt Keesje weg;
Op een koets, in een galop
Springt het ventje achterop,
Roept: Hoera! wat gaat dat snel!





De koetsier die merkt het wel;
Fluks neemt hij de zweep ter hand,
Slaat er mede langs den kant
Van de koets, doch raakt hem niet,
Want Kees was weg, zoo gij ziet;
Hij springt er af, en, och heer!
Midden in het water neer.