De kameraadjes van Pietje Smeerpoets

[p. 22]

Hannes de dierenplager.

Dit bruine, arme paard
Staat wel twee uren
Hier vastgebonden,
't Moet veel verduren
De wespen plagen
Het arme dier,
En mocht het loopen
't Ging met plezier
De dieren voelen smart en pijn
Wie wil een dierenplager zijn?
Hannes ziet dit vosje staan
Loopt heel stil er achten aan,
Pakt het bij zijn lange staart,
Kwelt daardoor het arme paard;
't Vosje, dat dit niet verdraagt
Trapt naar Hannes die het plaagt
Raakt hem aan zijn rechterbeen
En verbrijzelt hem zijn scheen.
‘Ach mijn been, wat doet het zeer,
Nooit plaag ik de dieren weer!’