Gedichten. Deel 1

Sonnet.

Schoon oogen die vermeucht te nemen en te geven⁺

De sielen die ghij wilt door uwen harssenstrick,²⁾

Die met het spelen van een vriendelijcke blick

Soo vaeck ontsteeckt, en bluscht de vlamme van mijn leven,
Ach in wat dampe moet mijn siel onseker sweven

Door wrevle nijdicheit en 't ongeval vol schrick,⁶⁾

Met haer verbolgen storm en swarte wolcken dick,

Sint datse tusschen mijn, en u mijn sonne dreven!

Charifa' in dese nacht in desen hel vol smart

Neem ick mijn toevlucht tot u beeldt, dat in mijn hart

Soo groot verheven staet, en vult alleen mijn sinne.

Maer wt haer claerheit las! mij geen verlichting rijst,¹²⁾

En sij doet meer niet dan dat sij mijn annewijst¹³⁾

Hulpeloose' afgodin op u alleen Godinne.

Charifa.

+ Schoon oogen. Volgens hs. A.

2) harssenstrick, strik, waarin de hersens, de geesten gevangen worden.

6) wrevle, enz., snoode afgunst en het schrikkelijk, vreeselijk lot.

12) haer, nl. van het beeldt.

13) dan dat sij, enz., dan dat zij, eene afgodin, die geen hulp kan bieden, mij wijst op u, die eene godin zijt.