Gedichten. Deel 1 (1899)

Gedichten. Deel 1

(1899)–P.C. Hooft– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende



[pagina 216]
Op Venus en Adonis.Ga naar voetnoot+ Door Magdaleene vander passe in kooper gesneden. De swaerste stondt van ramp, van ijslijk ongeval, En allerbitterst' wr beschooren voor 't heelal, Scheen, als selv' aengebrandt de prikkelster tot teelenGa naar voetnoot3) Bekoopend' haere lust van staegh met vier te speelen 5[regelnummer] Adonis, dien zij droegh int harte, zagh ontmantGa naar voetnoot5) En in de mondt der Hel gestelt door 't swijn zijn' tant.Ga naar voetnoot6) Ach hoe wordt haer te moê? De Doodt in wie 't vermaeken Noyt wies tot lachens toe, die kreukte doen de kaeken Mits zij d'onsteltenis der bijstre zinnen zagh,Ga naar voetnoot9) 10[regelnummer] En liet haer' tanden zien als wappren nae de lagh.Ga naar voetnoot10) Zoo kitteld' haer de hoop van 't ongehoopt verwinnen Op d' allereeuwighste der doodtvrije godinnen, De levengeefster self. Zij vloogh haer anne fel En had met eenen zet verovert al haer vel. 15[regelnummer] Daer plantez' haer' lievrey tot veegh en zeegheteken,Ga naar voetnoot15) En deed het helder blank met lóóde doofheit bleeken.Ga naar voetnoot16) Des Venus voor een lijk van elk geoordelt wart, Behalven van Juppijn, die kijken kan in 't hart. In dus een' deerlijkheidt, die 't hemelsch hof verschrikte, 20[regelnummer] Doordien in een persoon des werelds wortel stikte, Van groote vreughd ontviel haer vinnigheidt der MóórdtGa naar voetnoot21) Zij dutt', in wonder 's werx verwart, en voer niet voort.Ga naar voetnoot22) In tussen streed de vaegh der innerlijke laeuwte,Ga naar voetnoot23) En wekte weder op haer' geesten wt de flaeuwte.Ga naar voetnoot24) 25[regelnummer] Quijt was de Doodt haer' kans, en deisde. Maer zoo naeGa naar voetnoot25) Was Venus 't leeven quijt, door 't sterven van haer' gaê. Als de godin nu was een weenighsken bekommen En de gebluste kool weêr in haer oogh geglommen, En 't blos haer wang weêr mijn', en 't blaeuw haer' lippen liet,Ga naar voetnoot29) 30[regelnummer] Zoo werdt de tonge vlot, en tujghende haer verdriet. Doch deed haer 't woede wee geen' ydele gedachtenGa naar voetnoot31) Wtwerpen met een' stoet van nutteloose klachten, En woorden voor den windt: maer reên daer ijder een Kan worden in gesticht, die ooren heeft tot reên. 35[regelnummer] Ach minnaers, zejdze, leert dat wie zich gaet begeven Met errenst tot de liefd, die leeft een dubbeld leeven, Het zijn en zijnes liefs. Hem treft haer nót en nóódt.Ga naar voetnoot37) Die dubbeld leeven heeft, die sterft ook dubble doodt.
[pagina 217]
En ghij die wijslijk zoekt te vlieden het versteuren,Ga naar voetnoot39) 40[regelnummer] Te blijven bujten vrees, beschut te zijn voor treuren, Voor ejghen rekent u van 's werelds goedren geen': Dan die alleen gebrujkt loshartigh als te leen.Ga naar voetnoot42) Maer ghij die wort vervolght van goddelijke minne, Gevrijdt van 's hemels stem, hoe zet ghij wt den zinne 45[regelnummer] Zoo lichtlijck 't opperschoon, van 't wellek opgetilt Behoorde' uw geest te zijn; en jaeght op wereldsch wildt? Zoo deed Adonis ook. Men heeft geen ope schóóten Voor gunsten van omhoogh. Haer scheen de starren stóóten.Ga naar voetnoot48) Verschijnt 'er aerdsche lust, daer brandtmen vierigh heen, 50[regelnummer] Daer toontmen zijnen aerdt, en speelt het drooghe veen.Ga naar voetnoot50) Arbele dese les hebt gh' in uw' ziel getekent,Ga naar voetnoot51) Die vlamt op 't eeuwigh schoon van waer z' haer afkoomst rekent.	voetnoot+ Op Venus en Adonis. Volgens hs. A. Magdaleene van der Passe, dochter van den beroemden graveur Crispijn van der Passe, gehuwd met Jhr. Frederik van Bevervoorde. Zie Oud-Holland, X, 96-129. voetnoot3) de prikkelster tot teelen, Venus. voetnoot5) Adonis, om zijne schoonheid bemind door Venus, stierf op de jacht, door een everzwijn gewond; ontmant, van zijne kracht beroofd. voetnoot6) in de mondt der Hel gestelt, den dood nabij gebracht. voetnoot9) mits, omdat. voetnoot10) als wappren nae de lagh, als staande naar den lach. voetnoot15) lievrey, doodskleur; tot veegh en zeegheteken, tot veeg teeken en zegeteeken. voetnoot16) doofheit, dofheid, matheid. voetnoot21) ontviel haer vinnigheidt der moord, ontviel den dood zijne wreedheid. voetnoot22) dutt', versufte. voetnoot23) vaegh, kracht, de levenskracht. voetnoot24) haer', van Venus. voetnoot25) deisde, deinsde, trok af; maer zoo nae, zoo weinig had het gescheeld of. voetnoot29) mijnd', in bezit nam; liet, verliet. voetnoot31) 't woede wee, de razend makende smart. voetnoot37) nót, genot, vreugde. voetnoot39) versteuren, droevig worden. voetnoot42) dan, maar; loshartigh, zoodat uw hart los is van die goederen, er niet aan gehecht is. voetnoot48) haer scheen de starren stooten, men weigert 's hemels gunst. voetnoot50) speelt het drooghe veen, doet als het droge veen, dat licht en fel brandt. voetnoot51) Arbele, Susanna van Baerle.

Vorige Volgende