Gedichten. Deel 1

Grafdicht van Anna Roemers van Wesel
Levend' inde zijp als begraeven.⁺

De donkre doodt, bevroend' hoe lichtlijk kon zijn' straelen¹⁾

Een halve Roemers Ann' ontrijden met haer draf,²⁾

Dacht, self voor stervens tijdt, die schaede te verhaelen,

En groef haer, in de Zijp, van d' heele wereldt af.⁴⁾

Zij moght, met geest met al, ook in geen kleener graf.⁵⁾

+ Grafschrift. Volgens hs. A. Roemer Visscher's oudste dochter Anna was 11 Febr. 1624 gehuwd met Dominicus Booth van Wesel, die in de Wieringerwaard woonde, waar hij vele bezittingen had. Anna volgde hem daar, om er zich naar eene uitdrukking waarschijnlijk door haar zelve in een schrijven aan Hooft gebezigd ‘als levend te begraven’. Op haar dringend verzoek ‘haer luidt daerom roepen’ zond deze haar dit grafschrift. Zie Beets, Anna Roemers Visscher II, 212.

1) straelen, pijlen.

2) een halve Roemers Ann', een halve Anna Roemers, haar beste helft, haar geest.

4) in de Zijp, de Wieringerwaard werd ook de Nieuwe Zijpe genoemd.

5) moght, kon.