Gedichten. Deel 1

t'Zaemenspraek tussen Oreade en de Musch.

Musje, lusje, gauwe diertjen,⁺
Wie zagh byetjen ojt, oft miertjen,

Zoo zorghvuldigh als ghij zijt?

Niet een speltje word jk quijt

Oft ghij vischt het ujt den zande,⁵⁾

+ Musje, lusje, gauwe diertjen. Volgens hs. A., waarin het tweemaal voorkomt. Het dateert van 10 Juli 1636 of eenige dagen vroeger. Deze dagteekening draagt Brief 601, waarin Hooft meldt, dat de musch weggevlogen is. Zie Brieven III, bl. 142.

5) ujt den zande, uit het zand, waar de vloer mede bestrooid was.

[p. 316]

 

Ende brengt het mij ter hande.

 

Naej jk; nemmermeer en faelt

 

Ghij te passen op de naeldt.

 

Haer, zoo ras zij ujtkijkt, trek je

10

Nae je, met uw naejend bekje.

 

Zie je, dat jk mij onthul,¹¹⁾

 

Eeven als een loome sul

 

Stae je niet; maer ujt mê vlechten

 

Plukt de speltjes, die haer hechten;

15

Mits dat jk een hajrtje raek.¹⁵⁾

 

Dus zey Joffrouw: op zijn' spraek,¹⁶⁾

 

'T musje toen, dat voelde rijzen

 

Al' zijn' aêren, door dit prijzen:

 

'T spel begint eerst, wat je waent.¹⁹⁾

20

'K ben een musje van een' maent.

 

Loopen, moertjes taeltje spreeken,

 

Leert een mensch 't in hondert weeken;

 

Wel gevochten. Op een' prik,²³⁾

 

Vast, in vijf, al dat heb jk;

25

Dan noch 't vlieghen, 't naeldeslieren,

 

En de kunst van 't kamenieren

 

Zeker op een lutje nae.

 

Heeft mijn geesje wedergaê?

 

Wacht. Studeer jk noch een jaertje,

30

'K wed, jk geef 't te raên aen Saertje.³⁰⁾

 

Maer leef jk 'er neghentien,

 

Wonder zult ghij aen me zien.

11) mij onthul, het haar losmaak.

15) mits dat, zoodra.

16) op zijn' spraek, in zijne taal.

19) wat je waent, wat meent gij wel?

23) wel gevochten, dan heeft hij zich dapper gekweten.

30) jk geef 't te raên aen Saertje, het dan beter te kunnen dan Saartje.