Zedezangen en stigtelyke liederen

[p. 5]

Opdragt aan Eusebia.

NAar georelofde vreugde
Dikwils ons den Geest verheugde,

Zie hier eindlyk op uw bé,

Op uw wensen, en verlangen
Dezen bondel van gezangen

Voor uw Orgelkeeltje ree;

Dat ons rukt 'de ziel door de ooren.
'T is genoeg kan ze u bekoren.

Stigting en vermaak te geven,
Heel de toeleg van uw leven,

(Wie kwam oyt de deugd zoo na

Als uw onbesproken leven?)
Heeft myn veder voortgedreven

Deugdenryke Eusebia,

Om in lof, en boetgezangen
Aan uw mond te blyven hangen.

Dat zig 't naauw gemoed niet hoonen
Laat door deze vreugdetoonen

Lofzang, die Gods weldaan roemt,

Mag op ligte en blyde wyzen
Vrolyk na den Hemel ryzen

Ongeveinst, en onverbloemt.

'T hart vertoonen ongesloten
Voor Gods weldaan hier genoten.

[p. 6]

 

Zoo liet David voor Gods ooren

 

Zig in vreugdegalmen hooren

 

Als hy voor de Bontkist stont,

 

Danste, speelde, kwinkeleerde,

 

's Hemels weldaan roemde, en eerde,

 

Met onsloten hart, en mond

 

Dat Gods harte kon behagen,

 

Hoe 't de Nyt ook mogt belagen.

 

 

 

Boetzang, die 't gemoed verzagten

 

Kan, waneer ze in droeve klagten

 

Kweelt om hulp, op uwe stem,

 

Schynt (hoe laag zy haar laat hooren)

 

Zelf ten Hemel in te boren:

 

Wat geeft gy myn vaarzen klem,

 

Als ze van uw lip gerezen

 

Dus veranderen van wezen.

 

 

 

Eygen dan, het geen u eygen

 

Is, en uw gemoed kan neygen

 

Zedenryke Eusebia

 

Naar georelofde vreugde:

 

Zoo gy oyt myn geest verheugde,

 

Als ik zong uw toonen na,

 

Wat kan my nu meer behagen,

 

Als myn nederig gezang,

 

U geschonken over lang,

 

Weder op te mogen dragen.

 

'T komt om lof niet in het ligt:

 

Maar om de eer van uw gezigt.

 

 

 

Veniam pro laude.