Zedezangen en stigtelyke liederen

LXXXIX. Gezang.
De agt zaligheden na de beschrijving van den Evangelist Mattheus.

Op zangmaat, door G.H.

Onnoozelheit, op aard alom verschoven,

Hoe arm van geest geagt,

Uw nedrigheit verdooft de pragt

Der koninklijke hoven.

Onnoozelheit van God bemind

Al leeft gy hier verschoven

Daar waan-en werrelt wijsheit blind

Uw luister tragt te doven,

[p. 132]

 

Uw eygendom, ô hemels kind!

 

Is 't eewig hof hier boven.

Bedrukte! hier van droefheit afgetreurt,
En van de vreugd des werrelts afgescheurt,

Getroost u 't aardse lijden

Om 't endeloos verblijden.

Word lijdens troost u hier ontzeyt,

Gy vind ze in de Eewigheit,

Van Jesus u beschreven.

ô Zalig treurig leven!

Wat is 't op aard te zijn verheugt

By de endeloose zielenvreugd.

Zagtmoedigheit, gedaalt van boven,

Schat van een gerust gemoed,

Wat is uwe rust te loven

Voor al 's werrelts overvloed!

Gy zult, wat hier ook mag versterven,

Voor u, en uw gezegend zaad,

Zoo lang de ruime werrelt staat,

Het vrugtbare aardrijk steeds beërven.

Zagtmoedigheyt der vromen wijk

Hoe zijt ge Jesus zoo gelijk!

Wel hem, die dorst, en hongert, om

Geregtigheyt in 't brooze leven,

Het allerwaardste heiligdom

Den mens van Gode voorgeschreven.

Schoon hem de werreltling verlaat,

[p. 133]

 

Hy word na vlees, en geest verzaad.

Barmhartigheyt alom geprezen,

Beminnelijke noodvriendin

Van droeve weduwen, en weezen,

Wat hebt gy zaligheden in!

Barmhartigheyt zoo waard te loven,

Die Heyden nog Samaritaan

In nood laat, of verlegen staan,

Uw deugd, gekroont in 's Hemels hoven,

Heeft u, ô zalige! bereyt

Een eewige Barmhartigheyd.

Reyne harten vry van list,

Haat, en twist,

Yders minnelijk vertrouwen:

Hoe de valsheit met u spot,

Niemand keert uw zalig lot.

Gy zult Gode in 't ligt aanschouwen.

Zielen vreedzaam, en gerust

Steeds bewust

Van een onbevlekt geweten,
Die na 't vredehof om hoog

Hart, en oog

Houd, om 't aardse te vergeten.
Uw bezit legt niet beneen.

Gy alleen

Word Gods kinderen geheten.

[p. 134]

8

 

Wel zalig zijnze, die beneden

 

Door kruis, en rampen heeft gestreden

 

Vervolging lijden, steeds bereyt

 

Te sterven voor geregtigheyt.

 

Wat ydelheen op de aarde wemelen

 

Des werrelts kruis strekt hun geen last

 

Dat vry de helhond brult, en bast,

 

Voor haar is 't Koninkrijk der hemelen.