over gesproken. Ze had 't
goed kunnen begrijpen. ‘'t Kerstfeest in den winter is net als een heldere ster in den donkeren nacht,’ had mevrouw gezegd. En dat de ster van Bethlehem ook ons den weg wijst naar het Kindeke in de kribbe. En dat wij ook een sterretje kunnen zijn, dat helder schijnt, als we iets doen, dat anderen blij maakt. Toen had Rie aan Elsje Gedacht, Elsje, die al een heelen tijd ziek lag, altijd maar in 'tzelfde kamertje.
Opeens wist Rie, hoe ze een sterretje voor Elsje zijn kon. Den volgenden morgen moest Rie er zich wel nog even op bedenken. Want alleen zou ze eigenlijk méér met haar pop kunnen spelen. Als zij er mee naar Elsje ging, dan zou die de pop ook willen uit- en aankleeden. Maar lang duurde 't bedenken toch niet, en een poosje later stapte Rie bij Elsje binnen met het prentenboek en de pop in haar armen.
Wat keek Elsje verrast! Rie ging op 't stoeltje naast Elsje's bed zitten. Elsje mocht de pop bij zich op bed hebben, en Elsje mocht 't eerst de pop uit- en aankleeden. ‘'t Prentenboek zal ik hier vandaag laten,’
Auteursrecht onbekend
