‘Zal ik je eens vertellen welken tekst ik gekozen heb voor de preek van morgen, kleine meid? Luister dan: ‘Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde.’ Dat heef God eens gezegd en dat blijft altijd waar, want Gods liefde is eeuwig. Net zoo goed als vader en moeder 't je altijd weer vergeven als je stout bent geweest, en door alles heen van je blijven houden, zoo doet onze Hemelsche Vader dat ook. En omdat God je zoo liefheeft, wil je daarom niet je best doen om minder ondeugend te wezen? Want van ondeugendheid, daar heeft Hij een afkeer van.’
‘Ja oom, ik wou 't wel, maar 't is zoo moeilijk.’
‘Dan moet je je best doen om er dikwijls aan te denken, dat God je zoo liefheeft, en dan zal je 't naar vinden om iets te doen, waardoor je Hem bedroeft, net zooals je je best deedt om niet stout te wezen den laatsten tijd dat moeder hier was, omdat je haar geen verdriet wou doen. Vraag aan God of Hij je helpen wil. En als je toch weer eens stout bent gewest, zeg 't Hem dan, dat je er spijt van hebt, en begin opnieuw.’
‘Ja oom, ik zal 't doen. O, ik ben toch zoo blij, dat ik naar u toe ben gegaan. Hè oom, mag ik morgen naar de groote-menschen-kerk, voor één keertje?’
Oom dacht even na, ‘Ja,’ zei hij toen, ‘dat mag, ik zal 't aan Juf zeggen.’
En dat gebeurde.
Een heeleboel van de preek kon Loesje niet begrijpen, maar iets er van begreep zij best. En Juf luisterde ook goed, en begon te begrijpen, dat zij eigenlijk heel verkeerd tegen Loesje gesproken had. Zij was bizonder vriendelijk voor Loesje dien Zondag, en nooit meer hoorde Loesje haar zeggen, dat God stoute kinderen niet liefheeft. Want door
Auteursrecht onbekend
