De belegering van Groningen in het jaar 1672

[p. 42]

Twede eeuwfeest der Nederlandsche vryheid.
Gevierd binnen Enkhuizen den 21 Mai 1772.

Van mijne Vaderstad door 't huwlijkslot gescheiden,

Daar mij het zagt geruisch der vrugtb're Zuiderzee,

Langs dien beminden grond niet kabb'lend mag geleiden:

Voert vaak verbeelding mij op haar verlaten reê.

Die innerlijke trek naar de ingeaêmde lugten,

Waar meê de goê Natuur onz 't eerste heeft gevoed,

Die plaatz waar onze ziel, door vreugd, door ongenugten,

Haar duurzaam vormzel kreeg, verzaakt geen braav gemoed.

Ik zong Enkhuizens roem, door Dankbaarheid gedreven.

Die oude roem herleve in dezen ed'len dag,

Waar op ze een nieuwe proev van hare Deugd zal geven:

Nu zij het blijdste Feest der Vrijheid vieren mag.

Hebt dank, O Vaderen! aan 't roer der Stad gezeten,

Dat gij uw Borgerij, die gij als kindren mint,

Erinnert: nooit het heil der vrijheid te vergeten,

En hoe der vrijheids vreugd het best van God begint.

Verbeelding leidt mij thans met u ter Tempelkoren.

Daar stijgt de Wierookgeur van 't Hartautaar om hoog.

Daar laat de Dankbaarheid, verheugd van ziel, zig horen.

Hoe straalt de Godsmin niet uit haar te vreden oog.

Juicht! roept zij: dit 's de dag, die nu een Eeuw geleden,

Zo zwart, zo ak'lig onz voorspelde een nieuwen dwang,

Waar van we een Eeuw vooruit onz hadden vrijgestreden.

[p. 43]

 

Verbreid des Hemels hulp met dankend Psalmgezang,

 

Herdenkt het bitter lot uw Vaderen beschoren:

 

Toen Handvestschendinge en Gewetensdwinglandij,

 

Toen Alva hun verderv voor eeuwig had bezworen;

 

Toen 't wreedste Zielsgeweld der dolle Tirannij,

 

Hen zweepte in Ballingsschap, of sleurde op moordschavotten,

 

Waar Beulen, afgemat door 't mart'len dezer schaar,

 

Met tranen en gebeên van weêuw en wezen spotten.

 

Wierd ooit gewetensdwang verzagt door treurgebaar?

 

O! trouwe zielen, die 't geweten niet liet binden,

 

Hoe zeer dat vloekgedrogt wroete in uw ingewand,

 

Wat menschen immermeer op aarde 't teêrst beminden,

 

Dat offerde ge aan God en 't dierbaar Vaderland.

 

De Vrijheid in den Staat, de vrijheid in 't Geweten,

 

Die gij, o Borgerij! thans plegtig hulde doet,

 

Is u met bloed gekogt. Wilt nooit dat bloed vergeten,

 

Daar 't u te vuriger in d'ijver maken moet.

 

In d'ijver om geen vlek op vrijheids schoon te lijden.

 

Herhaalt elk ogenblik wat Nassau heeft gedaan.

 

Wat Vader Willem leedt in eindeloze strijden,

 

Om u van Spanjens Juk, dat ijz'ren Juk te ontslaan.

 

Het zij uw eeuwige Eer, O brave Enkhuizenaren!

 

Dat gij in Holland 't eerst u 't moedigst hebt betoond,

 

Om dat barbaarsch geweld in zijnen schild te varen.

 

Uw Vaderlandsche Deugd blijv nimmer onbeloond.

 

Voldoet aan uwen pligt. Herdenkt die oude Helden,

 

(Ai! zegent ze in hun kroost.) die, vrij van zelvbelang,

 

Ten spijt van nood en dood zig in de bresze stelden;

 

Op dat gij vrij mogt zijn van Helsche zielendwang.

 

O! brave Buiskes! leev! in 's lands Historiebladen!

 

Leev eindelooz in kroost aan u in Deugd gelijk.

 

Semeinen! wie vergeet ondankbaar uwe daden!

 

De gunst der Staten zij uw deugd een eeuwig ijk.

[p. 44]

 

Wie weet hoe Brouwers geest te reij gaat onder 't vieren

 

Van dezen blijden dag, daar hij de Borgerij,

 

Met zo veel Heldenmoed wist tot die daad te stieren,

 

Waar door zij 't Vaderland voor altoos maakten vrij.

 

O Helden! die met hem de vrijheid hebt gesteven,

 

Zo gij in 't Hemelrijk in de eeuwig blijde rust,

 

Niet boven onzen lov oneindig waart verheven:

 

Wij troonden u om laag als Neêrlands lievde en lust.

 

Uwvoorbeeld moete altijd het hart des Borgers sporen,

 

Om vrijheid nimmermeer door List nog wreed Geweld,

 

In 't vrije Nederland te laten ringeloren.

 

Het heug hem hoe de dwang het vrij geweten knelt.

 

Vaar wel geboortegrond! de Hemel hoort uw beden.

 

Dankt menig Eeuwen nog voor Gods weldadigheden.

Uit

GRONINGEN.