Den generalen loop der werelt

[fol. Svir]

Roem des doots, over den cloeckmoedighen chrijshelt ende gheleerden
poeët Iohan Baptist.

ICk doot doot mijne schicht verwoede Reusen velle,
En iaegh d'ontsielde romp der wreede na der helle,
T'sy dat een Caeser praelt een wijl tijts op tonneel,
En roemt de nieuwe gloob te hechten aen het deel,
T'gheen rond om d'oceaen beswaddert met sijm armen
Soo moet hy in het graff en al die in d'allarme,
Sich trotsen teghens my, met blixemende vlam,
Een sterffelijck sach, noyt datter een ontquam,
Gheen voor oft naer (Enoch) mijn wijt ontsiende stralen,
Ontvlieden con ia selfs door my int graff most dalen,
De Sone Godts ia God, door wien God alles schept:
Nu dat t'ghestelde vleesch my noch sijn handen rept/
En lock my binnen scheuts off boven al hun mijnen,
Rust my teghen u list u cracht, die moet verdwynen,
Gij lijck roock, bobbel, en damp, gh'lijck sneeuw' die haest versmilt,
So dat ghy al te dwaes u pijlen op my spilt,
Siet mensch een Houwaert my bestreed' met sijn soldaten,
Maer laes het Vaderlandt heeft hy int eynt verlaten,
Beschreyt vry u Poeët ghy Susters dry maels dry,
Pean cranst vry sijn hooft en leest dit grafschrift vry.

Cedo nulli.