|
| |
| |
| |
Het derde boeck, vanden Handel der Amoureusheyt:
Inhoudende verscheyden schoone Spelen van Zinnen van Mars ende Venus, &c.
| |
| |
| |
De prologhe van het eerste spel.
APpetijt verwect den lustighen gheest
Om dichten, Calliope gheeft dies den raet,
Sy maect my couragie, stout en onbevreest,
Als sy my behulpich is metter daet:
O edel Calliope, myn toeverlaet,
Verkloect my mynen gheest en rechte hant,
En helpt my vertellen hoe Venus delicaet
Met Mars boeleerde door Cupidinis brant,
En hoe Vulcanus door Phoebus 'tfeyt bevant.
Hoe natuere vrocht door dat natuere belaste,
By natueren die natuerlijck werct,
En hoe dat natuere, die natuere doortaste,
Door natuere de natuere heeft versterct,
Hoe natuere Liefs natuere heeft bemerct,
Hoe natuere kreech natuerlijck berueren,
Hoe natuere naer natuere heeft ghesnerct,
En wat lijen natuere natuere doet bezueren,
Zal ick natuerlijck toonen uyter natueren.
| |
| |
Hoe minne minne hout door minne in minnen,
Hoe minne doet minnen door minne in oneeren,
Hoe minne door minne doet minnen de zinnen,
Hoe minne om minne wilt minnen leeren,
Hoe Vrouwen minne door minne tot minnen trect de Heeren,
Hoe minne door't minne in't minnen doet blaken,,
Hoe minne de minne al minnen doet vermeeren,
En hoe minne door minne doet haken,, minlijck,
Zal ick uyt minnen door't minnen v maken,, kinlijck.
Maer zoo de spillen gheern door den zack,, kijcken,
En Venus Kinderen quaet om verstoppen,, zijn,
Moet ick van onder der vreuchden dack,, wijcken,
Daer 'twerck van konsten mach om bekloppen,, zijn,
Maer al mach ons materie ruyt van noppen,, zijn,
Smaect reden en zin volmaecte keeste,
Die zomtijts gheklommen op de hoochste tsoppen,, zijn
Die vallen dickwils aldermeest als een beeste,
Sy dolen wel die te kloeck zijn van gheeste.
Dus moeten wy houwen de middelmate,
En Calliope nemen ter assistentie,
Die my behulpich is vroeg en late,
Als ick componere met diligentie:
O Calliope toont weder v excellentie,
En helpt my met zoet-vloeyende Dichten verklaren,
Hoe Iuno van de Mans maecte mentie
Tot Pallas en Venus dat sy onghetrou waren,
En hoe sy met ander Vrouwen zoecken te paren.
| |
| |
Helpt my noch daerenboven vertellen,
Hoe Venus over al de ruytheyt van Vulcano klaecht,
En hoe Iolijt van ooghen haer komt quellen,
En 'tGhepeys van minnen haer zoo plaecht,
Dat haer den Godt Mars veel beter behaecht
Dan Vulcanus haren plompen Man,
Hoe Mars Veneri oock liefde draecht,
En syn natuere niet bedwinghen en kan,
Al was sy met Vulcano in ghespan.
En hoe Mars Venerem in't voorby lijen
Een knicxken gaf, zoo d'Amoureuse pleghen,
Daer sy in't groene zaten onder hun drijen,
Dies sy Venerem 'tverwoeyde aen teghen,
En hoe Venus eerst loochende dat sy was gheneghen
Tot Mars, maer haer coleur verkeerde uyt minnen:
Alle die de Konst te beminnen pleghen,
Moghen door 'tverhael wel verheughen van zinnen,
Eest dat sy door jonste de Konste kinnen.
'tIs t'uwer instructie ghy Amoureuse Scholieren,
Die naer ghehoude Vroukens haect,
Ghy die uwen kloot zoect te vertieren,
Ziet dat ghy v niet te breet en maect,
Peyst eer ghy ghehoude Vrouwen ontschaect,
Dat ghy v en haer zout bringhen tot blamen,
En dat v voor een korte vreucht zaen naect
Duysentich verdrieten tot uwer onvramen,
Die een gehoude Vrou mint mach hem wel schamen.
| |
| |
En ghy Venus kinderkens, ghy groeyende rancxkens,
Ghy zoete aenzichten, ghy gheputte kinnekens,
Ghy lachende mondekens, ghy roode wanghskens,
Ghy lodderlijcke ooghskens, ghy subtijle Zinnekens,
Ghy witte keelkens, ghy Aertsche Goddinnekens,
Wilt v van de bedrieghelijcke Minnaers wachten,
En laet d'Amoureuse lieflijcke Minnekens,
Als Venus in v blancke armkens niet vernachten,
'tIs perijckeleus ongheoorlofde vreucht verpachten.
|
|
Auteursrecht onbekend