|
| |
| |
| |
[Ivstitia en Pax leuen = in melodije]
1. IVstitia en Pax leuen = in melodije,
Als de Princen beminnen haer vassalen:
Maer als zij haer begheuen = tot tirannije,
Dan moeten d'onnoosele t'ghelach betalen.
Ter wijlen dat die herderen dwalen,
Bringhen die woluen de schapen in 't verdriet.
Tot desen propooste zal ick u verhalen
Wat in tijden voorleden es gheschiet:
Onder protestatie dat ick dit niet
En schrijue om d'officiers te misprijsene,
Maer om verdoolde herders t'onderwijsene.
2. Int tiende Iaer als te Roome gouverneerde
Marcus Aurelius, was in dat gheweste
Een generale zeer gheinfecteerde
Affgrijslijcke, en behaellijcke peste,
Soo dat den Reyser es vertrocken int leste
Buyten der stadt, om t' perijckel te schouwen:
Daer zijn gheleerde namen enqueste,
Waer door dat Roome soo seer begonst te flouwen.
De cause finael was (naer hun ontvouwen)
Om datter veel flatteerders waren beuonden,
En seer weynigh die de waerheyt voorstonden.
| |
| |
3. Hoe wel den Reyser doen in soberen staet = was
Door sieckte, dit tot zijn gheleerde vercleirde:
Int eerste Jaer dat ick vanden Raedt = was
Quam daer een arm Lantman die my deirde,
Die aen t' Senaet Iustitie begheirde
Ouer den Lantraet, die hy beswaerde,
Midts dat hy tirannich was, en t'lant scheirde:
Wiens ghebreken hy soo wel openbaerde,
Dat ick twijffele oft die vermaerde
Marcus Tullius beter dat = sou gheseyt = hebben,
Oft Homerus mer schrift bat = uytgheleyt = hebben.
4. Desen Lantman was magher van aenschijne,
Hebbende rou hayr, dicke lippen onplaisant,
Holle ooghen, bloots hoofts, boerachtich van mijne;
Die schoenen van een wilt zwijn, met ghelijcken bant;
Eenen rock van gheyten vellen, sonder boort oft rant:
Zijnen gordel was van waterliesen groen;
Eenen wilden olijftack hadde hy in de hant:
D'een cousse hinck hem tot op zijnen schoen;
T'was int aensien een wonderlijck fatsoen:
Maer hem te hooren spreken was een Iolijsheyt.
Onder slecht habijt schuylt wel groote wijsheyt.
| |
| |
5. Ick meynde voorwaer als hy op dat pas = daer,
Alsoo by den Raet binnen quam ghestreken,
Dat het eenich vremt ghedierte was = clair,
Ind ghedaente van een mensch' vol ghebreken:
Maer doen ick hem hadde hooren spreken,
Docht mu een God zyn door zijn eloquentie,
Oft immer weyrdich by een God gheleken.
Hy hadde inden Raet oock preferentie,
Want wy doen ter tijt eerst audientie
Gauen den armen, en daer naer den rijcken:
Maer goey zeden vergaen door valsche practijcken.
6. Desen boer bijden Raet dus voorspoedich = zijnde,
Begonst te spreken, in eender manieren
Daer in hy hem toonde soo vrijmoedich = zijnde,
Als hy zijn lichaem const wonderlijck vercieren:
O wijt bekende Vaders goedertieren,
O gheluckighe menschen, my wel verstaet:
Ick Milenus woonachtich by der riuieren
Danubio, groet v Senateurs vanden raet,
Die hier nu vergadert sidt in t' Senaet
Om elcken goet, cort recht te administreren.
Saligh zijn zy die t'recht wel distribueren.
| |
| |
7. Ick bid den onsterfflijcken Goden almachtich,
Dat zy desen dach mijn tonghe conduyseren,
Dat ick verhalen mach met woorden clachtich,
D'ouverdaet van v rechters die ons regeren,
Op dat ghy voortaen soo meught gouuerneren
Ouer ons desolate republijcke,
Dat wy gheen reden en hebben v te blameren:
Maer sonder die Goden van hemelrijcke
En connen wy gheeen deucht ghedoen, noch desghelijcke
Gheen quaet gheschouwen, noch ghelaten:
Want de Goden regeren alle staten.
8. Om dat wy in boosheden leuende = waren,
En want fortune socht ons vercleynen,
En dat die Goden ons begheuende = waren,
Hebben v hooueerdighe capiteynen
Ons volck van Germanien als vileynen
Hun onderdanich ghemaeckt. V glorie
Es seer groot, O ghy Romeynen,
Door v swaer crijghen, en groote victorie:
Maer veel schandelijcker sal v memorie
Door v wreetheyt zijn in toecomenden tije,
Want God, en menschen haten tirannije.
| |
| |
9. Het was voor u-lieden een gheluckighe ure,
Als ghy ons landt van Germanien wont;
En voor ons een seer quad auenture,
Als ghy ons met lastighe stricken bont,
En onverdraghelijcke mandamenten sont:
Maer dit en ghebeurde niet sonder oirsake;
Want op ons ghestoort waren te dier stont
Ons Goden, en namen van ons boosheyt wrake:
En ghy en soudt ons niet tot uwen ghemake
Verwonnen hebben, sonder t'ghemeen = misdraghen:
Door de sonden comen alleen = de plaghen.
10. Ick en weet niet, Romeynen, oft v kinlijck = es,
Als die verwonnen voor v waghens triumphant
Roepen, wel sy Roome, die onverwinlijck = es,
Dat die gheuanghenen aenden anderen cant
Dan in haer herte roepen om onderstant
Aen die Goden, en om Iustitie;
En vermalendijen het Roomsche lant
Door v onghenadighe conditie,
En bidden die Goden om punitie
Ouer v onmenschelijck groot ouerdaet:
Eenen ghemeynen vloeck die es seer quaet.
| |
| |
11. Ons voorsaten deden haer steden = bouwen
By der riuieren Danubium voorseyt,
Op dat zy daer leuen in vreden = souwen,
En te beter crijghen haer nootdrufticheyt:
Zy schouwen t'dorre landt om haer commoditeyt,
En van ghelijcken die zeer vochtighe plecken
Daer d'onghestadich water hem verbreyt,
En somtijts heel landen comt bedecken:
Hier aff waren zy vrij, en mochten vertrecken
Op t'hooghe landt, en by dwater na haren luste:
Maer boose menschen doen die goede onruste.
12. O Romeynen, v ghierighe = onvroedicheyt
Om te beroouen ander luyden goet,
En U schoffierighe = hooghmoedicheyt
Es in t'ghebieden gheweest soo onsoet,
Dat ons die zee in haren diepen vloet
Van v tirannich moordadich castijen,
Noch oock die aerde in haer behoet
Niet en const verzekeren noch bevrijen:
Maer die Goden sullen ander partijen
Verwecken, die v sullen verdrijuen = siet:
Die ander plaeght, en sal ongheplaeght blijuen = niet.
| |
| |
13. Och watten grooten consolatie
Eest voor ons droeue menschen van desen landen,
Dat die hooghe Goden sonder gratie
Recht doen ouer onrechtveyrdighe tiranden:
Al die t'onrecht worden verdruct oft ghebanden
Hielen zy desen reghel niet voorwaer,
Dat die Goden ouer haer vijanden
Noch doen sullen correctie swaer,
Die mistroostighe menschen die souden haer
Seluen door desperatie nemen t'leuen:
Saligh zijn zy die God de wrake op gheuen.
14. Die cause dat ick dit verhale = v,
Es dat ick daer by wil ghewaghen,
Dat ghelijck ghy ons int generale = nv
Sonder recht en reden hebt doen veriaghen
Vuyt ons vaders lant van vrienden en maghen,
Datter comen sullen ander canalien,
Die met goede reden v sullen plaghen,
En Uerdrijuen van Roome en Italien.
Men houdt voor seker in Thessalien,
Dat soo wie eens anders goet = verkiest = hier,
Zijn eyghen (door teghenspoet) = verliest = schier.
| |
| |
15. Douerdaet sal hier naer = ghewroken = worden,
En verneert sal zijn U magnificentie:
En die woorden die daer = ghesproken = worden
Voor een prouerbium oft sententie,
Die salmen sien by experientie
In Italien en te Roome ghebeuren.
En al eest dat wy door v violentie
Troosteloos met inwendighe doleuren
Ons hayr uyttrecken, in ons cleeren scheuren,
En van swaren druck ons handen wringhen,
God laet vele om een beter ghehinghen.
16. Aenhoort my ghy Romeynen wreet = en fel,
Al ben ick een slecht man int aenschouwen,
Hoe simpel dat ick ben, soo weet = ick wel
Watmen behoort voor goet en quaet te houwen:
Die waerheyt van, een sake moet ick ontvouwen:
Al eest dat die boose t'ghemeyn goet ontdraghen,
En dat zy langhen tijt scheiren de landouwen,
Zy sullent verliesen in corte daghen:
En al dat den goeden in langhe vlaghen
Ghenomen wordt van haren aerbeyt sure,
Sal God haer weder gheuen in een ure.
| |
| |
17. Want om die waerheyt plat wt te segghen,
Al zijn die quade rijck uyter maten,
Dat en es niet om dat hun die Goden toelegghen,
Maer om dat zijt hun eenen tijt toelaten:
En al eest dat wy arme ondersaten
Ouer die Goden ons t'onrecht beclaghen,
Dat zy boose voorderen, en goede haten,
En die groote boosheyt niet terstont en plaghen,
Soo sullen zy nochtans naer hun behaghen
Alle deucht loonen,en alle quaet castijen:
God doet alle dinghen ten behoorlijcken tijen.
18. Ghelooft my, Romeynen, in een sake,
En wilt daer aen oock twijffelen niet:
Als die ouders met cracht oft ghemake
Onrechtveyrdichlijck hebben vercreghen iet,
Datmen ghemeynlijck daer naer siet
T'selue (te recht) weder nemen vande kinderen:
En al eest dat dit terstont niet en gheschiet,
Dat comt daer by dat die Goden hinderen
Alst tijt en stont es, zy gheuen, zy minderen,
Zy ghenesen, zy slaen, en zy crincken,
Alsser die menschen alderminst om dincken.
| |
| |
19. T'es een recht oordeel vande Goden diuijne,
Dat soo wie een ander qualijck tracteert,
Hem desghelijcx oock gheschie ten fijne.
En t'schijnt onmoghelijck, diet wel grondeert,
Dat een ghierich mensche, die incorporeert
Ander luyden goet, oft t'onrecht houdt t'ondere,
Hier een ure vrij leeft, oft reposeert.
T'gheeft my oock wonder bouen wondere,
Als hy ouerdinckende es blijsondere
Dat t'goet vercreghen es onrechtveyrdichlijcke.
Maer menigh rechtveyrdich, hy en waer niet rijcke.
20. Ick en weet niet, ghy heeren vanden Raet,
Oft v ter herten gaet, dat ghy my hoort rueren:
Ick bid v dat ghy mijn woorden wel gade slaet:
Peyst hoe een onrechtveyrdich mensch can ghedueren:
Hy vergramt God, hy verarghert zijn ghebueren:
Hy verstoort zijn vijanden, zijn vrienden bedruct = hy:
Hy verquist alleene dat vele besueren:
Eyghen bate voor ghemeyn orboor suect = hy:
Hy beschadicht die rijcke, d'arme die pluct = hy:
Noch dunckt hem dat hy alder eeren weyrdich = es:
Maer wee den mensch die onrechtveyrdich es.
| |
| |
21. Eerloos zijn die menschen onder de menschen,
Die de begheirlijckheyt den thoom geuen soo lanck,
Dat zij om der armer goet altijt wenschen.
Oft hem dat affnemen met bedwanck:
Het vele dat zy hebben dunckt hun cranck,
En het weynich der armen dunckt hun veel te zijne.
Ick en pas op uwen noch op niemants ondanck,
T'zy Barbare, Grieck, Romeyn, oft Latijne:
Diet doet, die Goden sullent wreken met pijne:
Want alle misdaet sal vrij = gheweten = zijn,
En soo elck meet sal hy = ghemeten = zijn.
22. Ick seght v, Romeynen, sonder verwijt,
Ja ick zweirt v by mijnen aertschen lichame,
Dat hy vanden Goden es vermalendijt
Die schande verkiest voor eerlijcke fame,
Die recht in onrecht verkeert t'zijnder vrame,
En voor gratie ghebruyct veel tirannijen,
Die de Loghen voor de waerheyt loffsame
Verkiest, en voor den vrede het strijen:
Al die hun met eyghen goet niet en lijen,
Maer d'arme ghemeynte plucken en scheiren,
En deruen gheen gratie van God begheiren.
| |
| |
23. De mensch die daer es van intentie
Om hier onrechtveirdich goet te vergaren,
En die door groote negligentie
Onsorgfuldich es zijn eer te bewaren,
T'es meer dan reden (hoort mijn verclaren)
Dat hy t'goet, dwelck hy voor d'eer' vercoos,
Niet alleene en verliese met bezwaren,
Maer onder de quade altijt blijue eerloos.
Want ghemeynlijck sullen alle menschen boos
Haer goede renommee verliesen,
Die ghelt en goet voor deucht en d'eer' verkiesen.
24. Een sake moet alle ghierighaerts bekent = zijn,
Hebben zijt noyt ghehoort noch vonden beschreuen.
Dat es, dat die ghierighe soo verblent = zijn,
Dat zij selue niet en weten dat zij sneuen:
Zij zijn sorghfuldich al haer leuen,
Om onrechtveirdichlijck groot goet te verweruen:
Niemant en willen zij t'zijn weder gheuen,
Maer makent som haer vrienden als zij steruen:
Zij gheuen den eenen (als zijt moeten deruen)
Dat zij den anderen hebben ghestolen.
Die denk wech hooren te weten dickwils dolen.
| |
| |
25. Maer die boosheyt en blijft niet langhe secrete,
Want metter tijt moet de waerheyt blijcken.
Ghy Heeren ick wil wel dat elckerlijck wete,
Dat een rijck mensch onder den rijcken,
Oft een eersaem man onlanghe bij den eerlijcken
Voor rijck, oft eerlijck wordt vermaert:
Want die ghiercheyt, en valsche practijcken
Worden door den tijt gheopenbaert.
T'volck verhaelt hoe hy verquist, oft ontpaert,
Dat hy onrechtelijck heeft vercreghen:
Sulck es meer tot t'goudt, dan tot deucht gheneghen.
26. O ghy ghierighaerts die ons soo schadich = zijt,
Waerdy soo neerstich om eer' te beiaghen,
Als ghy wel vlijtich en onversadich = zijt
Om een ander t'zijne te ontdraghen,
Ghy en soudes namaels niet beclaghen,
Noch den worm der ghiericheyt en sou soo seere
V inghierich herte niet door-cnaghen,
Noch den bijtenden cancker der oneere
En soude U fame nimmermeere
Connen vercleynen, noch vernielen.
Die ghiericheyt es eenen cancker der zielen.
| |
| |
27. En ghy Romeynen die hooverdich = zijt,
Meynt gheluckich zijn door v prosperiteyt:
En laet v duncken dat ghy eerwerdich = zijt,
Dwelck soo niet en es, voorwaer gheseyt:
Want wildy niet aenmercken v eyghen boosheyt,
Ghy die v draeght als Princen triumphant,
En t'vruchtbaer landt van Germanien afweyt,
Sult noch slauen zijn in v eyghen lant:
En ons rijckdommen die ghy rooft aen elcken cant,
Suldy in armoede saen worden quijte:
Onrechtveirdich goet comt zelden te proffijte.
28. Hoort, Romeynen, hoort wat ick voorts uytleggen = sal,
En God gheue dat v ter herten mach gaen
T'ghene dat ick v noch sal segghen = al:
Want anders waer dit een verloren vermaen,
En ghy en soudt daer aff gheen vrucht ontfaen.
Ick beuinde dat meest alle menschen haten
Hoouverdije, maer wie neemt ootmoedicheyt aen?
Ouerspel wordt veroordeelt van alle staten,
En niemant en sien ick onreynicheyt verlaten.
Elck seyt wel datmen ouerdaet schouwen = moet,
Maer niemant en sien ick mate houwen = vroet.
| |
| |
29. Wy prijsen al t'samen pacientie,
Maer wie esser die daer lijdt verduldich?
Wy versmaden allegader negligentie,
En niemant en doet dat hy te doen es schuldich.
Daer misprijster die ghiericheyt menichfuldich,
Maer onder hondert en es nau eenen
Zy en zijn al t'samen te seer sorghfuldich,
Hoe veel oock dat hun die Goden verleenen.
Ick verclaer v een sake, weyrt om beweenen,
Hier openbaerlijck in t'Senaet,
Wy prijsen al die deught, maer wy volghen t'quaet.
30. En wilt niet dincken, O ghy Romeynen
Dat ick dit spreke, oft make mentie
Van v Rechters, of van v Capiteynen
Die in Illirico doen violentie:
Ick spreke dees woorden in v presentie,
Tot v ghy heeren van desen Raet,
Die hier sidt tot dier intentie,
Om te corrigerene alle misdaet,
Sonder vreese, ghiericheyt, faueur, oft haet,
Maer men seyt ghemeynlijck, Hoe wy Room' nader = zijn,
Hoe dat de menschen booserin quader = zijn.
| |
| |
31 Ghy Romeynen schrijft op uwen standaert
Een deuijse wel weydich om laken:
Het es de maniere en Romeynschen aert
Den hooueyrdighen onderdanich te maken,
En d'onderdanighe niet te ghenaken.
Inder waerheyt ghy soudt veel beter schrijuen:
Hier zijn die Romeynsche daden en saken,
D'onnoosel te beroouen en t'ontlijuen,
En den gherusten met strijdt te verdrijuen.
Want ghy vrede breect en teghen uwen eet = al doet,
En ghy zijt roouers vander vremder sweet = en bloet.
32. Ick vraegh v, O ghy Romeynen vermaert,
Wat reden hadt ghy ons lant te schoffieren?
Ghy die aenden Tiber woont, my dat verclaert,
Daer wy woonen by de Donousche riuieren?
Hebben wy v ijanden doen victaillieren?
Oft hebdy aen ons vijantschap beuonden?
Oft seghdy dat wy in eenigher manieren
Aen vremde landen ons hebben verbonden?
Oft hebdy verstaen oft hooren vermonden,
Dat wy teghen v gherebelleert = hebben,
Oft dat wy v rijcken verdestrueert = hebben?
| |
| |
33. Hebdy eenighe Ambassadeuren = oock
Ghesonden die oyt ons palen ghenaeckten?
Die onsen dienst versochten, oft faueren = oock,
Die wy dat te ontsegghen gheraeckten?
Wie zijn zij van ons die v oyt laeckten,
Oft die vijantlijck v landen bedoruen?
Oft wat Princen zijnt die v staeckten
In ons lant erffghenamen als zij storuen?
Waer hebdy die priuilegie verworuen,
Daer by blijckt dat t'lant van Germanien
Subject moet wesen Roome en Hispanien?
34. Hadden wy v heyrcracht verstroyt = gheslaect,
Oft v stercke steden ter aerden ghevelt:
Hadden wy v lant gheheel beroyt = ghemaect,
Oft v Capiteynen verslaghen en ghequelt?,
Soo mochtij dat wreken met groot ghewelt,
En ons verdrucken met wreede curen:
Hadden wy v gheweyghert goet oft ghelt,
Oft dat wy waren quade naergheburen,
Soo mochtij met recht oorloghe vuren,
En ons lant bederuen door haet en nijt = infect:
Want een cleyn oirsake wel grooten strijt = verwect.
| |
| |
35. O ghy Romeynen pijnt U te vredene,
En bringht d'onschuldighe in gheen meerder lijen,
Want inder waerheyt ghy en hebt gheen redene
Die van Germanien soo seer te castijen.
Wy gheuoelden terstont U tirannijen,
Als wy v hoorden noemen bij namen:
Die lantsaten en wisten hun waer bevrijen,
Door v onsprekelijcke quade famen.
Ick verzeker v dat die Romeynen quamen
En die wreetheden mette = tiranden,
Op eenen dach in ons vette = eel landen.
36. Ick verwonder my, ô ghy Romeynen = bout,
Van die cleyn sorghe die de Goden draghen;
En van die boosheyt die v Capiteynen = stout
Daghelijcx useren. O druckich ghewaghen!
Ick sien die machtighe d'onnoosel plaghen,
En tiranniseren die onschuldich = zijn.
Niemant en aenhoort haer allendich claghen,
Maer motten in alle lijden verduldich = zijn.
Haren Prince zy nochtans ghehuldich = zijn,
Die ghelijck zijn volck in boosheyt verblint = es:
Och wee die landen daer den Coninck een kint = es!
| |
| |
37. Die onghereghelde begheyrlijckheyt,
Accordeerde wel met die malitie,
En die secrere verveyrlijckheyt,
Begonst met roouen en stranghe punitie,
En wie esser die t'slants prejuditie
En openbaer roouinghe wederstaet?
Al ghebruycken zy voor recht en Iustitie
Cracht en ghewelt in den boosen raet,
En dat een onrechtveyrdich mensche quaet
Ontallijck veel menschen bringht in t'verdrift:
Diet behooren te beteren en spreken niet.
38. Hoort ghy Romeynen, hoort mij voort spreken:
Ick besweir v by de Goden almachtich,
Dat ghy met indacht aenhoort ons ghebreken,
Die ick verhalen sal met woorden clachtich.
Die Goden sullen onachtsaem zijn waerachtich.
En die sterflijcke menschen sullen corts vergaen,
Oft die werelt sal eynden onsachtich,
En die fortune sal haer naghels vast slaen,
Siedij al v goet niet in acht daghen saen
Verdestrueren, en qualijck Uaren,
Dat ghy vercreghen hebt in acht hondert jaren.
| |
| |
39. En soo ghy v seluen met cracht en ghewelt = hebt
Als Princen en groote Heeren ghepresen.
Subijtelijck ouer veel volcx ghestelt = hebt.
Soo snel suldij dalen, als ghy zijt gheresen,
En arm slauen worden: want tot desen
Sullen v ander met redene dwinghen,
Oft die Goden souden onrechtveyrdich wesen.
Ick en twijffel niet, ons nacomelinghen
Sullen v verdrijuen en t'onderbringhen,
En hun seluen lossen uyt uwen bedwanghe:
Want groot gewelt en duert niet langhe.
40. En beroemt v niet, ghy snoode = Romeynen,
Al hebdy inghenomen Germanien ons lant:
Want ghy verradelijck, als bloode = vileynen.
Daer in comen zijt als vrienden constant.
Wij zijn soo cloeck als ghy, en soo vaillant:
Maer het was vande Goden soo voorsien.
Ons boosheyt es cause dat haer moghende hant
Ons gheraeckt heeft: en bouen dien
Soo hebben die Goden hier ghesonden u lien,
In plaetse van beulen om ons te castijen.
Die swaerlijck sondicht, die moet veel lijen.
| |
| |
41. Dus en wilt niet zijn soo seer hoochmoedich,
Noch ons als flauhertich hierom verachten:
Ghy en soudt niet gheweest hebben soo voorspoedich,
Noch ons verwonnen hebben met al v crachten,
Hadden wy die Goddelijcke gheslachten
Met ons boosheden niet ghehadt verwrocht.
Ghy en hebt ons niet verwonnen met machten,
Noch met de wapenen die ghy van Roome brocht:
Maer door seer veel sonden hebbent wy becocht,
Die doen in Germanien generalijck = waren:
Door t' menschen sonden moet t'lant qualijck = varen.
42. Sijn wy van ons partijen verwonnen,
Niet om dat wy bloode zijn in die daet,
Niet om dat wy niet strijen = en tonnen,
Niet door cleynmoedicheydt, vreese, noch quaden raet;
Maer alleenlijck om dat wy waren quaet.
O ghy Romeynen wat meughdy peysen,
Die in boosheden blijft soo obstinaet,
Dat Goden en menschen daeraff vereysen?
Wildy vanden wech der boosheyt niet deysen,
Ghy sult ghestraft zijn als boose tiranden.
Als die roey ghebruyckt es, sietmense verbranden.
| |
| |
43. Niet door veel Capiteynen, Ridders, Baroenen,
Niet door v groote tresooren en ghelt,
Niet door veel crijghsvolck, noch garnisoenen,
Daer ghy Romeynen al die werelt met quelt:
Niet door v straff moordadich ghewelt,
Die als briesschende leeuwen v comt oprechten,
En suldy ons gheensins verwinnen in t'velt.
Want al v rosvolck, soldaten, en knechten
(Willen d'almachtighe Goden met ons vechten)
Sullen wy vernielen naer ons begheiren:
Die Godt met hem heeft, en can niemant deiren.
44. Dat die cloecke verwinderers triumpheerden
Alleenelijck inden crijgh wel te vuren;
Dat vrome Capiteynen nieten failleerden,
Dat die groote heyren al consten verduren,
Men mocht hem daeraff versien ter goeder uren,
En soo behalen een eeuwighe memorie.
Wy moghen vechten, en beclimmen die muren,
Maer die Goden gheuen die victorie.
Ick segh v coorwaer, cleyn es die glorie
Die de sterfflijcke menschen moghen behalen.
Die op hem seluen staet, moet dicwils falen.
| |
| |
45. Die rechtveyrdighe Goden sullen beletten
V boos voornemen, en tirannich torment.
V standaerts, banieren, en v trompetten,
Midsgaders v heyrcracht, sal worden gheschent.
Al heeft die crachtighe hant Gods present
Ons (om onse sonden) begonst te castijen,
Als wij zijn beuel weder zijn obedient,
Sullen zy beschaemt zijn die ons bestrijen.
Hy sal ons beschermen van allen zijen,
Dat ons niemant en sal connen benouwen.
God salse verlossen, die op hem betrouwen.
46. Indien wy ons seluen niet en bedrieghen,
Soo hebben wy die Goden gheappaiseert:
Maer v groote wreetheyt (t'en mach niet lieghen)
Daer ghy ons tirannelijck met torinenteert,
Sal vanden Goden worden ghecorrigeert.
Al sitty nu verheuen opden hooghsten graet,
Peyst dat den maeytijt niet langhe en tardeert,
Als t'graen seer rijp es, en drooghe staet.
Die Goden sullen eens wreken alle quaet,
En bijsonder alle ghemeen = ghewelt:
God betaelt met ware, en met gheen = licht ghelt.
| |
| |
47. Naer dat ick in t'reysen heb ghesien met ooghen
Soo veel schoon prouincen en rijcken,
En soo veel hooghe berghen hun verthooghen,
Met veel natien van volck, en van ghelijcken
Soo vruchtbare landen, en diuersche wijcken,
Soo en weet ick niet wat rasernijen
Dat Roome ouerghinck, met practijcken
Germanien te winnen door verraderijen:
En dat te beroouen en te ontvrijen
Van priuilegien in t'lants prejuditie.
Maer als ghewelt regneert, cesseert Iustitie.
48. Hebdy Germanien dus comen verstooren,
Door die begheyrlijckheyt van onsen schat?
En was v meyninghe die groote contooren
Diefflijck te beroouen in elcke stat?
Was dit die redene? Ick segh v dat
Ghy t'lant meer cost, naer dat ghijt hebt verworuen,
Dan't uytbringht, oft weyrt es: want ghy hebbet plat,
Tot inden calen gront verbrant, bedoruen:
T'volck es oock veel verloopen, en som ghestoruen,
Door v hertneckich moordadich bestaen.
Daer die boose regeert, moet t'lant welvaert vergaen.
| |
| |
49. Seghdy dat Germanien niet en es ghewonnen
Om die redenen hier voren gheseyt;
Maer om datmen Roome die glorie sou jonnen,
Dat zy ouer Germanien heeft autoriteyt?
Dit es voorwaer oock groote ijdelheyt
Want ick verclaer v met droeue compleynte,
Dat luttel baet, al wintmen door een vroom feyt
Vele landen, tresooren, oft ghesteynte,
Alsmen die herten verliest vande ghemeynte,
Die voor t'lants welvaert moeten vechten.
T'es guaet huyshouwen met onwillighe knechten.
50. Seghdy dat Germanien es gheconquersieert = oock
Om dit palen van Roome te vermeeren?
My dunckt dat ghy U abuseert = oock:
Want ick verclaer v ghy Romeynsche heeren,
Dat gheen feyten en zijn van vroom volck met eeren
Eenighe landen te augmenteren,
Oft republijcken te bringhen in verseeren:
Diet doet, sal zijn fame diminueren:
En daer en es niet weyrdigher t'estimeren,
Dan een deuchdelijcke fame onder die ele:
Die zijn eere verliest, verliest seer vele.
| |
| |
51. Seghdy dat ghy ons comt beschermen
Om dat ons niemant en soude schoffieren?
En om den rijcken, en oock den ermen
Te onderrechten in ciuiel manieren:
Zijdij daerom comen, als de goedertieren?
Soo moghen wy v wel als vrienden betrouwen:
Maer hoe connen zij ander ter deucht ghestieren,
Die selue reghel, noch wet en houwen?
Zij die in deughden voorgaen souwen,
Pijnen ons goet onnuttelijck door = te slane.
Die ander leyen wilt, behoort voor = te gane.
52. Zij behooren hem te schamen die ander lieden
Straffen willen, oft vitupereren,
Die hun selfs hoff van oncruyt niet en wieden,
Daer meer dan ghenoech es te corrigeren.
Den creupelen en doet hem niet convoyeren
Met eenen gheboren blinden knecht:
En als creupel en blinde gaen promeneren,
Vallen zy ghemeynlijck inden grecht.
Het dunckt ons volck van Germanien te slecht,
Dat die Romeynen soo dwaes zijn van rade,
Dat zij die goede willen beleren met quade.
| |
| |
53. Eest dan waer soo dat blijckt blijde stucken,
Dat die boose hooveyrdighe Romeynen
Noyt cause en hadden om ons te verdrucken
Met tirannijen als boose vileynen.
Laet ons dan oock gaen groot metten cleynen
Moorden, verdrucken, en roouen in t'ghemeen,
Als nu die soldaten met hun Capiteynen
Soo verre vanden Goden zijn verscheen,
Dat wy daghelijcx (eylaes) sien, dat elck een
Van desen t'onrecht bedruckt vrouwe en man = nu:
Elck vermoort die hy wilt, en rooft dat hy can = nu.
54. En dat noch t'quaetste es, daer ons volck om treurt,
Al het onverdrachlijcke groot ouerdaet
Datter daghelijcx in dit lant ghebeurt.
Noch Gouverneur, noch Magistraet
En straffen niet haer onverdrachlijck quaet:
En die zy bedrucken by nachten, by daghen,
Werden door d'ouerdaet schier desperaet:
Want niemant en verhoort haer allendich claghen.
Maer ick hope t'sal God eens mishaghen,
Die ons sal verlossen wt slauernijen = al,
Want God de zijne van quaet bevrijen = sal.
| |
| |
55. Ghy regenten die inde ghemeyne
Tribunalen als Iugen zijt gheseten,
Voorwaer, voorwaer, v toesicht es soo cleyne,
Dat ghy d'arme onnoosel heel hebt vergheten.
Ghy behoort te laten v drincken, v eten,
Om d'arme te vrijen van molestatie:
Want werdt d'onnoosel berooft, bedruckt, ghesmeten,
Zij lijen lieuer die tribulatie,
Dan van hun te vergheefs met accusatie
Die boose tijranden souden beswaert = zijn.
De schapen zijn veych, die vanden woluen bewaert = zijn.
56. Ghy behoort die clachte der armen t'aenhooren,
En te stulpen haer allendich doleur:
Maer waer zy claghen, elck stopt zijn ooren,
Want (eylasen) d'arme en heeft gheen faueur.
En inder waerheyt dit comt hier deur,
Om dat d'arme ghemeynelijcke
Claghen ouer het onlijdelijck rigeur
Vande machtighe, oft vande rijcke.
Maer dat de regeerder de republijcke
En d'arme voorstonden, t'en waer gheen noot.
T'waer saen al ghebetert, beterde elck een hoot.
| |
| |
57. O ghy Romeynen, het waer wel redelijck,
Als wy immers staen onder v protextie,
Dat ghy d'onschuldighe liet leuen vredelijck,
Sonder straffen met onuerdiende corrextie.
Alle ouerste (t'zij van wat sextie)
Behooren haer ondersaten van goede conditie
Altijt te draghen goede affextie,
Oft hun ten minsten te doen Iustitie:
Staet de deucht vore, en straft malitie.
Wy zijn onnoosel, laet ons dan in vreden.
Als t'hooft ghebreckich es, sweiren al die leden.
58. Anders soo sal v eyghen natie = bloot
Inden gront bederuen v selfs landen,
En v fame verneren met blamatie = groot:
Want ghy alreet vermaert wordt t'uwer schanden,
Dat ghy v straffe moordadighe handen
Met veel onnoosel bloets besmet.
Ghy en laet niet aff van moorden en branden,
Om te volbringhen v wreet boos opset.
Al en waer daer gheen God, Coninck, noch wet,
Ghy en soudt met recht soo wreet noch soo sture = zijn:
Want die menschen saechtmoedich van nature = zijn.
| |
| |
59. O ghy Romeynen, ghy bedriecht = v seluen,
Seghdij sonder reden dat wy onredelijck zijn:
En voorwaer, voorwaer ghy lieght = v seluen,
Vermeettij v te kennen die Goden diuijn.
Al v deucht leyt in d'uytwendich schijn:
En d'hypocrijten en zijn niet te betrouwen.
Wij zijn te vreden met ons lant bijden Rijn:
Wy en verdrucken gheen ander landouwen:
Met beter reden wy v dan noemen souwen
Onredelijcke vijantlijcke canalien,
Die niet ghepaeyt zijt met t'vruchtbaer Italien.
60. Ghy wilt alle die landen vercorten,
Die U noch daghelijcx moeten lauen.
Ghy en wordt niet versaeyt van bloet te storten,
En t'volck te beroouen van eruen en hauen.
Hebbent wy verdient, maeckt ons v slauen.
Wij en hebben gheen Coninck die ons defendeert.
Ghewelt heeft Iustitie begrauen:
Hier en es gheen ouerheyt die wel goeuerneert,
Noch crijghsvolck dwelck v ghewelt resisteert:
Dus gaen die landen gheheel verloren.
Daer den herder slaept, werden die schapen gheschoren.
| |
| |
61. Maer ick will v wel bekennen die waerheyt,
Quaemdij ons als vijanden niet ouervallen,
Van ruyters, noch knechten, en waer daer gheen swaerheyt,
Noch van stercke fortressen, noch hooghe wallen,
Noch van moeyeghe Iugen, dwaser dan mallen:
Gheen Princen en behooren wy toe te laten
Die priuilegien, statuyten, met allen
Goed wetten breken: want die Potentaten
Zijn schuldigh haer ghetrouwe ondersaten,
Niet een deel, maer den rijcken als den ermen,
Elck in zijn recht te laten, en te beschermen.
62. Seghdij dat wy ghelooue, wet, noch republijcke
In ons lant en hebben; maer dat wy leuen
Als onredelijcke beesten? ghy hebt onghelijcke:
Wy leuen naer die wet door God gheschreuen.
Es v wet beter, wilt ons goed exempel gheuen,
En met redene soetelijcke onderwijsen,
Soo sullen wy v naervolghen en aencleuen:
Anders moghen wy v wet (te recht) misprijsen.
En want wy sober zijn in t'ciraet en spijsen,
Soo en hebben wy gheen costelijckheyt van doene.
De mensch leeft best soo hy es ghewoene.
| |
| |
63. Onse nootdrufticheyt verweruen = wy wel
In ons vruchtbaer lant van Germanien.
Die cooplieden van Carthago deruen = wy wel,
En het claer siluer oock van Bretanien:
Die soete vruchten van Hircanien,
En van Asten den lieflijcken odeur:
Zijd van Damas, en gout van Hispanien:
Ambre van Sidonie, en t'purpur coleur
Van Arabien, en den wijn soet van geur
Van Candien, met veel terwen van Sicilien,
Connen wy wel deruen in ons familien.
64 En wy en zijn gheen ouredelijcke dieren,
Om dat meest elck in ons lant dit deruen moet:
Want al dient dit al tot oirboor en vercieren,
Het verwect voorwaer meer quaet dan goet.
T'es beter een ghehoorsame ghemeynte vroet,
En goed policije te hebben in t'lant,
Dan gout oft siluer met volle vloet,
Oft alderhande costelijckheyt triumphant.
Sijdy te Room' verwaent door rijckdom abundant,
En wilt ons om ons armoede niet haten.
Salich zijn zy die elcken in vrede laten.
| |
| |
65 Och och, waert eens der Goden belieuen,
Dat ghy met uwen rijckdom soo wel waert te vreden,
Als wy met ons armoede: ghy en soudt als dieuen
Ons landen niet brantschatten met straffe zeden:
En wy en souwen met goede reden
Ons nu te Roome niet comen beclaghen.
En noch vrees ick dat ghy door ons beden
Niet laten en sult ons jammerlijck te plaghen,
En dat wy allendighe nachten en daghen
Door v wreetheyt tranen storten = sullen,
Tot dat die Goden ons leuen corten = sullen.
66. Dat ick al volseyt hebbe, suldij peysen,
O ghy Romeynen, maer t'en es soo niet:
Want versteende herten souden vereysen
In d'aenhooren van ons allendich verdriet.
En ick en sal niet vreesen al datter gheschiet
Te verclaren met stouten opinioene,
Als ghy v niet en schaemt (soo elck hoort en siet)
Alsulcken onmenschelijcken boosheyt te doene.
Men en es in Germanien niet ghewoene
Openbare boosheden te tollererene.
Groote boosheyt behoortmen te corrigerene.
| |
| |
67. Ick ben verwondert, O ghy Romeynen,
Dat ghy ghesonden hebt in ons landen playsant
Alsulcken ongodlijcken boosen vileynen
Van Rechters, die soo straff zijn en ignorant.
Ick sweir U by de Goden vaïllant,
Zy en connen ons niet verclaren haer wetten,
En van ons rechten en hebben zy gheen verstant.
Daer wil ick lijf en goet ondersetten.
O Romeynen, wilt op mijn woorden letten,
V Iugen doen veel onnoosel menschen sneuen.
Maer wee den Rechters die hier valsch oordeel gheuen.
68. En dees jammerlijcke schade die procedeert
Om dat ghy ons seynt niet den ydoonen
Maer die van v meest wordt ghefauoriseert,
Oft die v handen best vult met croonen:
Ghy verkiest voor rechters alsulcken persoonen
Die v meest volghen met importuniteyt;
En neemt meer regaert op diet v loonen,
Dan op haer bequaemheyt oft ghescicktheyt,
Maer al t'ghene dat van my hier wordt gheseyt,
En es niet te ghelijcken by dat zy doen aldaer.
Sulck meynt in secreet doet, maer t'comt in d'openbaer.
| |
| |
69. Wat ghy hun alhier meught ghebieden,
Dat en can ick voorwaer niet gheweten:
Maer t'ghene dat ick daer sie gheschieden,
Dat en sal ick v niet te segghen vergheten.
Ons Iugen die inden tribunalen zijn gheseten,
Die nemen al datmen hun gheeft openbaerlijck;
Zy vergaren al dat zy connen in secreten:
Zy castijen d'arme onnoosel seer swaerlijck,
En dissimuleren metten rijcken claerlijck.
Den liberalen gheuer doen zy groot voordeel.
Ghelt, anxt, jonst, en haet, maken menich valsch oordeel.
70. Zy laten toe versmadelijcke = schoffierichteyt,
En groote onsprekelijcke malitien.
Door haer onuersadelijcke = ghelt-ghiericheyt,
Scheiren zy t'lant met sware petitien.
En door haer onghereghelde conditien
Bedrijuen zy groote tirannije.
Zy die behooren te straffen die vitien,
Doen die meeste moort en dieuerije.
Want onder t'decsel dat zy gaen te strije
Als Roomsche soldaten en capiteynen,
Moghen zy t'heel lant pilleren, soo zy meynen.
| |
| |
71. Wat reden es dit, sal v verveyrlijckheyt,
En v ongodlijck hooueyrdich beuelen
Nimmermeer eynde nemen, noch v begheyrlijckheyt
Van v tirannich moorden en stelen?
En doet ons gheen duysent dooden bequelen.
Doet ghyt om ons kinders, die v behaghen.
Maeckt v slauen vanden armen en elen,
En wiltse laeyen met ijser, en met slaghen.
Men can niemant meer laeyen dan hy can draghen.
Maer wy zijn verlaeyen vande mandamenten,
En vande swaer schattinghen der regenten.
72. Oft bedrucktij ons om ons goet = te hebben?
Gaet, gaet terstont, en nemet lieuer al.
Oft doet ghijt om ons vleesch en bloet = te hebben?
Maeckt ons t'leuen quijt sonder groot gheschal.
Het scherp sweyrt en sal ons in alle gheval
In onse halsen soo seer niet smerten,
Als v tirannije ons pijnicht, en noch sal
Swaerlijcke tormenteren in onse herten.
Vreesdij dat wy met subtijle perten
Teghen v souden opstaen oft rebelleren?
En wilt ons soo wredelijck niet meer tracteren.
| |
| |
73. Door v groote wreetheyt hebdy bedreuen,
Dat wy al eendrachtich hebben ghesworen,
Dat wy al die kinders sullen benemen t'leuen
Die van onsen sade zijn gheboren:
En met ons lieue huysvrouwen vercoren
En sullen wy niet meer conuerseren,
Om dat ghy wreede tirannen vol thoren
Ons erfghenamen niet en soudt saccageren.
V wreetheyt es soo quaet om tollereren,
Dat wy ons kinders lieuer ontlijuen = souden,
Dan zy in slauernije blijuen = souden.
74. Als mistroostighe desperate menschen
Sullen wy den vleeschelijcken lust verduren,
En naer gheen vrouwen ter werelt meer wenschen,
Noch haer beeldelijck lichaem aenruren,
Op dat zy ter quader auenturen
Van ons niet meer en souden worden begort,
Soo en sal door v onghenadighe curen
Gheen onnoosel bloet meer worden ghestort.
Ons leuen es broosch, en onsen tijt es cort:
En t'es reden dat d'ouders haer seluen dwinghen
Om die weluaert van haer naercomelinghen.
| |
| |
75. O ghy Romeynen considereert = ten fijne,
Dat een lant dwelck ghewonnen es met ghewelt,
Al veel beter behoort gheregeert = te zijne.
Die gheuanghenen die ghy t'onrecht quelt,
En in strickte gheuanghenisse hebt ghestelt
Met lastighe boeyen abominable.
Als ghy uwen eedt houdt, en recht te doen beuelt,
Sullen zy vergheten die wreetheyt execrable:
En zy sullen v met herten amiable
Dienen en leuen in eeuwighe seruituyt,
En ghewillich betalen bede en tribuyt.
76. Wel es waer, comen wy druckigh = hier claghen
Ouer ons Rechters in dit Senaet,
Dat ghy aenhoort ons ongheluckich ghewaghen,
Maer ghy laet onghestraft t'groot ouerdaet.
Want al eest dat dat ghy heeren vanden Raet
Somtijts corrigeert ten quade coustuyme,
Ghy ghebruyckter menichfuldich vroech en laet,
Want v conscientie es veel te ruyme.
Maer al draeydy de werelt nu op uwen duyme,
En al bringhdy d'onnoosel in bitter sneuen,
Elck een sal eens rekeninghe moeten gheuen.
| |
| |
77. Ick wil v noch meer saken verhalen,
Om dat ghy die weten soudt, en dan reformeren
Als v schamel ondersaten oft vassalen
Om recht en Iustitie comen supplieren,
Die v gheen ghelt en can presenteren,
Noch eenighe ghiften en heeft om v te schincken,
Dien suldy met woorden abuseren,
Segghende, Wy sullen v sake ghedincken.
Maer laet niet rijcke zijn schijuen blincken,
Hy heeft goet recht, en crijght expeditie.
Daer es groot ghebreck inde Iustitie.
78. D'arme crijght goede hope by vlaghen
Van eenighen Raetsheer oft Senateur:
En als hy gheuolght heeft veel iaren en daghen,
Soo belooft hem elck een te doen faueur.
Maer zy thoonen hem al t'samen rigeur,
Als zy die sake sluyten oft ouer een draghen.
Dus verliest d'arme zijn recht, en dit comt daer deur,
Dat den rechter d'onwarachtich ghewaghen
Vanden rijcken ghelooft, die ouer d'arme claghen.
En dat hy altijt es jonstich die rijcke.
Die zijn sake verliest, heeft dickwils ghelijcke.
| |
| |
79. Soo dat d'arme dan mistroostich t'huys keeren = moet.
Die ierst ouer een claeghde, die hem was schuldich,
Dan claghen ouer veel Raetsheeren = moet:
En roept om wrake aende Goden ghehuldich.
Ia hy wordt onpatientich en onverduldich,
Om dat hy v soo lichtveyrdich hoort gheloouen,
Die daer met loghenen menichfuldich
Die waerheyt verdonckeren, en v verdoouen.
T'waer lijdelijck quaem hem een dief beroouen,
Oft waer hy verschalckt van zijnder partijen:
Maer van de rechters eest quaet om lijen.
80. Waer ick by leue sal ick v vertellen = oock,
Want voorwaer ghy soudt het qualijck gheraeyen:
Ghy meught my naervolghen met v ghezellen = oock:
Soo doende, suldy d'arme niet verlaeyen.
T'somers gaen ick het coren af-maeyen,
En t'swinters gaen ick eeckelen soecken.
Verlaett v officie, al soudt v schaeyen,
Soo en sullen v d'arme te recht niet vloecken.
Ick vanghe oock somtijts kerperen en snoecken,
Om ledicheyt te schouwen, en meer misdaet.
Quantlien zijn saligher dan jugen vanden raet.
| |
| |
81. Weetty niet waerom, ick salt v segghen,
Inden Raet ghebeurt soo veel tirannije,
Dat my onmoghelijck waer uyt te legghen,
Al waer ick ghestileert in const en clerchije:
T'lant es soo vol twist, bedroch, en enuije.
En soo vol verraders, dat my deirt achermen:
Die Republijcke es soo vol dieuerije,
Dat die rijcke verteren t'goet vanden ermen,
Dwelck zy als hun eyghen sweiren te beschermen.
Dus gaet t'ghemeyn orboor gheheel verloren:
Wee hem die den eedt breeckt, die hy heeft ghesworen.
82. Ick beuinde soo grooten bitterheden
In v Rechteren, en soo swaren misdaet:
En ick verwachte soo luttel remeden
Van v ghy heeren vanden Magistraet,
Dat ick met verstroeyde sinnen obstinaet,
My seluen sal bannen uyt mijn eyghen huys,
En van mijn minlijck gheselschap delicaet,
Op dat ick niet meer en sie v groot abuys,
Dwelck my in t'herte es soo swaren cruys,
Dat ick d'ongelijck niet langher ghesien = en can.
Want die crancke den stercken niet verbien = en can.
| |
| |
83. Die onredelijcke beesten die mijen = ons.
Als wy haer onghemolesteert laten:
Maer dees rasende menschen castijen = ons,
Al zijn wy ghetrouwe ondersaten.
T'valt ons swaer, beghint ons fortune te haten:
En noch swaerder, connen wy ons leet niet stulpen:
Maer alderswaerst, als iemant t'onser baten
Ons leet beteren can, en niet en wilt hulpen:
En een slecht man, oft onnoosel wulpen
Diet wel soude willen remedieren,
Die sullen zy bannen, oft justicieren.
84. O wreede Romeynen, aenhoort ons smerten,
En laet compassie in v herte dalen.
Gaet mijn clachte mij soo naer ter herten,
Dat mijn ooghen weenen, en mijn tonghe moet falen,
En dat mijn herte beswijckt door dit verhalen,
En dat mijn aderen inwendich verdrooghen?
Peyst dan wat U desolate vassalen
Lijden moeten, die dit leet ghedooghen:
En ick, als ickt moet aensien met ooghen,
Die mij, noch d'ander niet en can = bevrijen.
Die goethertich es, heeft met alleman = melijen.
| |
| |
85. Het groot ouerdaet es soo swaer om verdraghen,
Dat v tirannich volck Germanien aendoet,
Dat gheen sterflijck mensch' en sou connen ghewaghen,
Al hadde hy Nestoris eloquentie soet.
Die onfermhertighe Goden goet
Die sullen ons ten lesten selue beschermen,
En v wreede Romeynen bringhen onder voet,
Om dat ghy soos eer verdruckt den ermen.
Zy sullen verhooren ons claghen, ons kermen,
En ons allendicheyt comen ter baten:
God en sal die zijne nimmermeer verlaten.
86. Ick en wil v niet bidden noch supplieren,
Dat ghy in mijn waerachtich rappoort
V seluen niet en soudt schandaliseren:
Want dat ick spreke, es der ghemeynten woort.
Door die pilleringhe, en groote moort,
Die wy menschen, vanden menschen verdraghen:
En sal hy verwonderen, die reden oirboort,
Dat wy menschen, als menschen ons beclaghen.
Dat ghy menschen, als wy, gheuoelde de slaghen,
Het sou v soo wel alst ons doet, vernoeyen.
T'es tijt te weenen, alsmen ghevoelt die roeyen.
| |
| |
87. Soude ick die fauten in t'particulier = hier
Van dit Senaet verhalen te desen tijen?
En van v onrechtveyrdighe Iugen fier = schier
Vertellen die groote tirannijen?
En van twee soudy moeten doen sonder mijlen:
Indien ick lieghe, my wel corrigeren:
En spreek ick de waerheyt, my bevrijen:
En v seluen en uwen staet reformeren,
En weduwen en weesen restituweren
D'onrechtveyrdich goet, dat ghy hun hebt ghestolen.
Die ten haluen weghe keert, en blijft niet dolen.
88. T'es een vreuchdelijcke consolatie,
Dwelc ic ongheluckich mensch dicwils heb gheseyt
Tot mijns ghelijck: Dat der Goden gratie
Seer groot es in alder rechtveyrdicheyt:
En dat zy ons sonder cruweliteyt
Doen corrigeren om onse sonden.
En al doen wy secretelijck eenich boos feyt,
Die waerheyt werdt hun terstont ontbonden:
En als wy in boosheyt dan worden beuonden,
Soo straffen zy dat meestendeel openbaerlijck:
Maer God en straft gheen sonde te swaerlijck.
| |
| |
89. Noch een saekt dunckt mij straff = bijsondere,
Waer door dat schijnt dat die Goden wreet zijn,
Daer ick mij grootelijck aff = verwondere:
Mij dunckt dat zy terstont bereet = zijn,
En meest swaerlijck straffende haer leet = zijn,
Op veel menschen die deughdelijck leuen:
En die tot allen boosheyt seer heet = zijn,
En sullen zy nauwt een punitie gheuen.
Maer al blijuen die boose in boosheyt sneuen,
En dat die goede hier moeten ontghelden:
Dat God hier straft, straft hy naermaels selden.
90. Oft mij dunckt om die waerheyt te segghen,
Dat die Goden ouer ons doen punitie,
En dat zy ons sware lasten op legghen,
Om dat zy door die straffe conditie
Van sulcken menschen straffen ons vitie,
Die selue reghel noch wet en houwen.
En indien ter werelt waer Iustitie,
Als zy metter hant ons castijen wouwen,
Gheen hoofden blijuen op hun halsen en souwen,
Noch in t'lichaem een druppel van hunnen bloede.
Die quade veroordeelen dicwils die goede.
| |
| |
91. O ghy Romeynen, hoort mijn vercleiren = vroet.
Dwelck ick met weenenden ooghen moet claghen:
En by d'onsterflijcke Goden sweiren = moet,
Dat ick ghesien hebbe dese vijfthien daghen,
Dat ick binnen Room' quam tot mijn mishaghen,
Soo veel boosheyt in desen Raet voortstieren,
Dat zy onmenschelijck es om verdraghen.
Dat t'minste ghebeurde by Danubio riuieren,
Die galghen souden in alle quartieren
Veel meer met dieuen zijn behangen,
Danmen druyuen van wijngaert sou connen langhen.
92. Ick hebbe ghesien v onmanierlijckheyt,
Die ick sonder redene niet en hate:
Ghy ghebruyct in t'recht groote schoffierlijckheyt,
En ghy verciert v met schandelijcken cirate:
Ghy leeft weeldich, sonder reghel oft mate:
Sonder oorden es v negocieren.
Ghy ghebruyckt tirannije voor charitate:
En dat ghy ons nochtans doet commanderen,
Onderhouwen wy; maer wy blasphemeren
Die ongodlijcke menschen die dat = ghebien.
Die ander straft, behoort zijnen hoff wat = te wien.
| |
| |
93. En soo ick mijn begheyrte nu volbracht = hebbe,
En v gheopenbaert alle dees ghebreken:
En t'fenijn uytghestort met droeue clacht = hebbe,
Daer mijn herte inwendich af was ghesteken:
Heeft mijn tonghe hier iemant in t'spreken
Verthorent, O ghy Romeynen van weyrde,
Ick en ben uyten Raet noch niet gheweken:
Maer streckt my seluen hier neder op d'eyrde:
Doet my onthalsen, wildy, metten sweyrde.
T'es beter dat ghy my doet ontlijuen,
Dan dat de waerheyt soude verborghen blijuen.
94. Wat dunct v mijn lieue vrienden vercoren
Van desen edelen gheest diuijne?
Wat keiren uyte not, wat roose vanden doren,
Wat terwe sonder caff, wat fijn gout van mijne,
Wat merch uytten beene, duncken v te zijne
Zijn redenen volder excellentien?
En wat groote ghebreken zijn ons ten fijne
Verclaert met vloeyender eloquentien?
Wat waerachtighe woorden en sententien,
En wat secrete boosheyt by ons ontdect = heeft:
Men vindt menich Rechter die imperfect = leeft.
| |
| |
95. Ick sweir v by mijn moghende croone,
En soo moet God straffen mijn misdaet,
Dat desen voornoemden coecken persoone,
Een ure lach uytghespannen voor den Raet:
En wy Senateurs van t'Romeyns Senaet
Saten al metten hoofde ter eyrden beschaemt:
Wy en spraken een woordt niet goet noch quaet:
Maer t'sanderdaeghs zijn wy weder versaemt,
En hebben doen ghesloten en gheraemt,
Datmen die rechters naer recht sou corrigeren,
En ander in haer plaetse institueren.
96. En die redenen by hem verclaert = snel
Deden wy hem in t'gheschrifte ouergheuen,
Op dat die souden worden bewaert = wel,
En in t'boeck vande schoon woorden gheschreuen.
En desen Lantman es al zijn leuen,
Om t'ghene dat hy soo wel hadde ontvouwen,
Als een Raetsheeren sone in estime bleuen:
En werdt borgher vander Romeynscher landouwen,
En uyt die schatkiste onderhouwen.
Die Romeynen plochten doen weldaet te loonen.
Goede patriotten behoortmen te croonen.
FINIS.
|
|
Auteursrechtvrij