Milenus clachte

[p. 131]

[Doen die Romeynen hadden verstoort = hun Goden]

Doen die Romeynen hadden verstoort = hun Goden,

Hebben Zy Phebo sacrificie gedaen.

Die haer seuen dinghen heeft rechtevoort = ontboden,

Die hier naer in oorden gheschreuen staen.
Hy moet ontmoet soecken, die hem heeft misgaen.

Noyt en heeft eenich mensch die Goden verlaten
Om eenich ander mensch in t'swerelts conroot,
Dat die Goden (al zijn zy vol charitaten)
Dien verdoolden mensch niet en lieten in noot.
Die van God verlaten es, es argher dan doot.

T'waer beter een vande Goden, die almachtich = zijn,
Te hebben tot zijnder assistentie hier,
Dan alle die menschen die woonachtich = zijn
Op der eyrden, al schijnen zy cloeck en fier.
Die op menschen staet, werdt van God verlaten schier.

Alle menschen moeten hun neerstich wachten
Dat zy niet en breken der Goden ghebodt.
Want alles menschelijcke vijantschap en crachten
Niet soo veel en hinderen, als eenen Godt.
Die de mensch meer dan vreest, die es sodt.

[p. 132]

 

Alle menschen moghen oock wel weten,

 

Dat die Goden de menschen nimmermeere

 

Hier en verlaten, noch en vergheten,

 

Voor dat zy duysentmael vergheten Gods Leere.

 

Die God vergheet, werdt vergheten vanden Heere.

 

 

 

Die Goden en sullen nummermeer ghedooghen

 

Dat eenich mensch van ander menschen quaet

 

Sal vervolght worden voor hare ooghen,

 

Eer hy die goede heeft ghedaen ouerdaet.

 

Die niemant en misdoet, leeft naer Godt raet.

 

 

 

Willen de menschen die Goden suppliceren,

 

In tijden van orloghe, om assistentie;

 

Soo moeten zy hun ierst obedieren

 

In tijden van peyse, met reuerentie.

 

Die God dient, thoont hy zijn beneuolentie.

 

 

 

Nimmemeer en sullen die Goden senden

 

Swaer straffinghe ouer een republijcke,

 

Ten zy dat die lantsaten swaer amenden

 

Door haer boosheyd verdient hebben alghelijcke.

 

God en aensiet in t'straffen arme noch rijcke.

FINIS.