Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Tranen van niemand (1964)

Informatie terzijde

Titelpagina van Tranen van niemand
Afbeelding van Tranen van niemandToon afbeelding van titelpagina van Tranen van niemand

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (0.44 MB)

Scans (5.10 MB)

ebook (2.92 MB)

XML (0.13 MB)

tekstbestand






Genre

proza

Subgenre

verhalen


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Tranen van niemand

(1964)–Marijke Höweler–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
[pagina 67]
[p. 67]

Bloementuin

De zon schijnt op het hoofd van Mr. Lafaillette uit Parijs; op het hoofd van de school voor christelijk lager onderwijs in Kopenhagen, op het havenhoofd in Scheveningen en op het hoofd van de haven in IJmuiden, dezelfde zon.

De biervaten ruiken naar bier, de paarden naar paarden; de mensen naar mensen, de dominees naar kerken.

Er worden mensen geboren, honden gaan dood, de wereld draait.

De kamer van Willenka Lanoix draait en de geraniums voor haar kleine tochtige vensters vatten kou.

Geen dag gaat voorbij of ze vraagt zich af of ze niet vergeten heeft ze water te geven, geen dag gaat voorbij of ze merkt dat ze het al gedaan heeft.

Haar man komt thuis, haar man gaat weg, hij eet, hij werkt, hij slaapt, hij eet, hij gaat hij komt.

Mijn man, hoort ze zich zeggen tegen de melkboer, haar melkboer is zomin van haar als haar stoel, haar tafel, haar bed, als zijzelf, als haar man, denkt ze.

Het valt haar moeilijk daaraan te wennen, zij vraagt zich ook wel af of het zin heeft daar moeite voor te doen.

Dan vervalt ze weer in de gewoonte, waarvan het de gewoonte is dat de meesten erin vervallen. De kinderen, het eten,

[pagina 68]
[p. 68]

de was, de groente is duurder geworden. Had ze een ander dan zichzelf te leen gekregen dan was er weinig veranderd: de kinderen, de party, de jurk, het dienstmeisje is weggelopen.

Willenka Lanoix, je bent berustend en haakt niet naar aardse dingen, hoe grootmoedig, had hij gezegd. De spot in zijn stem had haar verrukt. Haar witte gezicht had plotseling kleur gekregen, de handen tot vuisten gebald, openden zich, en dan, alsof de lente langs de takken van een grimmige boom strijkt, en haar verleidt tot zachte pasteltinten, zo was haar gezicht geworden.

Maar ook zijn spot was zachter en zachter geworden, en ten slotte toegevend aan de gewoonte had hij zijn werk gekozen, dat niets terug zei en niets vroeg.

Het was bijna ongemerkt gegaan, hun gesprekken werden spaarzamer, de onderwerpen raakten versleten.

De geraniums hadden al water gehad, terwijl de zon op het nu scheen zoals hij op haar vroeger geschenen had.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken