Losse hannen

[p. 125]

17

'Ja Jan, it is mei Simen.'

Mei eagen fol haat sjocht Brucht nei syn heit.

'Nee, dat wol 'k wol leauwe, ik belje ek net alle dagen. Mar om in lang ferhaal koart te meitsjen, hat Brucht by dy west om de iel werom te bringen?'

'Dêr wie 'k al bang foar. Dat lis ik dy út. Ast it goed fynst, komme wy straks tegearre even del. Wy hawwe wat rjocht te setten. Foar de tillefoan is dat net de goede manier, liket my. Past it?'

Brucht stoarret no glêzich foar him út.

'Bêst, in oere of acht. Goeie.'

'Witst dat ik my ynhâlde moat en jou dy net in beste skop ûnder de kont. Wêr is dy iel bedarre! Soenen je dy net!'

Hymjend stiet Simen foar Brucht.

'Wêr hast dy iel brocht, freegje ik dy! In antwurd en gau!' Hy hat Brucht by 't shirt beet.

'Yn 'e feart.'

'Do mispunt! Derút. Foardat ik ergens spyt fan krij. Om kertier foar achten bist hjir wer. Dan geane do en ik nei Jan.' Brucht rint derút, diskear docht er de doar foarsichtich achter him ticht. Simen skuort him like hurd wer iepen en raast: 'Gjin minút letter bist hjir!' Mei in klap smyt er de doar ticht.

'Soenen je sa'n aakliksma net?'

'Wat is dat mei dy iel?' freget Houkje.

'Hy hat in iel út Jan syn fûken helle en by Tessa op 'e keamer lein. Dat neam ik gjin grappen mear, mislike streken binne it. Do hâldst him tefolle de hân boppe de holle. Wy witte

[p. 126]

lang alles net, mar ik freegje my ôf wat er noch mear mei har úthelle hat. Fan 'e middei hat er har hele keamer oer de kop skuord, it wie kleare tafal dat ik him betrape.'

'No liket it wol as hat Brucht hjir alles dien. Tessa kin der ek wol wat mei, yn it genyp. Withoefaak jout se him gjin antwurd as er har wat freget, se docht bytiden as is er lucht. Juster smiet se him noch in fluts tee yn 't gesicht. Do hast maklik praten, bist in hele dei fan hûs. Sa simpel leit it net, der spilet him mear ôf as datsto tinkst. Boppedat fyn ik it flau, no'tst dy der al in kear mei bemuoist, om dan fuort de hele wrâld derby te skuorren. Wy hienen dit binnen doarren hâlde moatten. Wat in fernedering foar sa'n jonge om him as in bern oan 'e hân mei te nimmen nei Jan Snoek.'

'Hy leart it net ôf. Hy moat it blykber earst fiele.'

'As it Tessa west hie, hiest it sa net dien.'

'Tessa docht soles net.'

'It is dyn soan. Do praatst oer him as is it in frjemd.'

Simen krijt de krante.

'Ja, krij de krante mar, krûp mar wer ferside.'

'Goed,' - hy smyt de krante oer de grûn - 'sis it mar.'

'Ast sa dochst bin ik fuort útpraat.'

'Wol witte.' Simen krijt de krante wer fan 'e flier.

Houkje besjocht de achterkant. It duorret in ivichheid foar't er in side omslacht.

'Miskien begjin ik fan 't hjerst oan in oplieding sikefersoarging. Der is ferlet fan kreamfersoarchsters. In pear wike lyn stie der in advertinsje yn 'e krante.'

Simen skoot de krante in eintsje oan 'e leant.

'De oplieding duorret twa jier, it twadde jier is foar 't grutste part praletyk. It earste jier is, op in pear oriïntaasjewileen nei,

[p. 127]

teory. It is in algemiene oplieding, je moatte staazjerinne yn in ferpleechhûs, in bejaardetehûs, by de thússoarch en yn 'e kream. De kreamsoarch liket my wol aardich, dêr soe ik my wol yn spesjalisearje wolle. Je binne, as je it diploma helle ha, foar tachtich prosint wis fan in baan, seinen se dêr. Ik haw om ynformaasje frege en my ynskriuwe litten.'

Simen lit de krante sakje.

'Moai datst it no sels ekynsjochst, alle dagen thús sitte liket my gjin ynteressant bestean. De bern rêde har wol oerdei. Miskien is it wol better datst se net ivich en altyd foar de fuotten rinst. Sy ha likegoed de behoefte as ús om ris even allinne te wêzen en teesette kinne se ek wol.'

'As se elkoar dan mar net yn 't hier fleane.'

'Der is oeral altyd wol in 'as' foar te betinken. Miskien begjinne se fan skrik wol tsjin elkoar te praten as se dy net mear hawwe as katalysator.'

'Mar wêr't ik noch al mei sit is dy Jos, dy freondin fan Tessa. Dêr kin se better mar net tefolle mei omgean.'

'Wat is der ferkeard oan Jos?'

'Dy piercings! Dat grizelich wite gesicht mei dy holle eagen. It sjocht der net út. Hast har lippen wolris sjoen? Se binne swart. It is sa'n type dat tefolle blowt. Fan Brucht hearde ik dat har broer XTC-tabletten ferkeapet as der wer ergens in house-party is.'

'Sizze piercings wat oer it karakter fan in persoan? In rinkje mear of minder, is dat bepalend? Dan hast de Afrikaanske en Súdamerikaanske folken noch noait goed besjoen. De langehalzestam om mar ris in foarbyld te neamen, se hawwe safolle ringen om 'e hals dat er wol tritich sentimeter mei omheech groeit. Of de froulju dy't de earen op 'e boarsten

[p. 128]

te hingjen hawwe, sokke swiere koperen kûgels drage se deryn. Se binne gâns kreativer as wy, en wat noch folle belangriker is, se doare te libjen. Prachtige minsken binne it. Al ieuwen lang brûke se guod dat har yn ekstaze bringt, it groeit gewoan yn 'e natuer om har hinne en oars kweke se it sels wol. It is goed om je op 'e tiid út te libjen, miskien foarkomt it wol sinleas geweld. Housemuzyk en alles deromhinne is itselde as wat de minsken troch de ieuwen hinne altyd al dien hawwe: duvels en spoken ferjeie. Stress ûntlade neame wy it, mar it is presiis itselde: de angsten fentilearje en loslitte.'

'Noch even en dan praatst ús bern XTC-pillen oan. Dy gemyske troep fernielt de harsens, witst dat wol? It kin gefolgen hawwe foar it hele fierdere libben. De harsensellen stjerre derfan ôf en se groeie net wer oan. Ferline wike is der noch ien troch dy tabletten stoarn, hy waard knettergek en rûn sa de sneldyk op.'

'Do slachst troch. It sil miskien wolris gebeure, mar dan yn kombinaasje mei oare faktoaren. Drankmisbrûk is like gefaarlik. Boppedat, as Jos it brûkt is it noch net sein dat ús bern it ek brûke. Ik haw der noait wat fan fernommen. Se sjogge like helder as wat út 'e eagen.'

Simen krûpt wer achter de krante.

'Tessa wie hjoed harsels net, de eagen stienen har wyld en skril yn 'e holle.'

'As je soks brûke, steane de eagen je net wyld en skril yn 'e holle.'

'Hoe witsto dat?'

De tillefoan rattelet. Houkje giet oerein.

'Houkje Simonides.'

[p. 129]

'Ja. Ik sil har roppe.'

Houkje rint nei de gong en ropt lûd by de trep omheech: 'Tessa!? Tillefoan foar dy.'

As se hast healwei de trep is komt Tessa út it húske wei.