Proeve van taal- en dichtkunde (4 delen)

In vrijmoedige aanmerkingen op Vondels vertaalde Herscheppingen van Ovidius

[p. XXV]

Toeeigening aan de taalkundige en dichtlievende heeren, myne byzondere vrienden, M^r. Daniel van der Lip, en M^r. Jacob Elias Michielsz. regenten der huiszitten armen aan de Oude Zyde.

Die lang gezworven heeft op de ongestuime baaren,

En eindelijk zijn kiel mag meeren aan de ree,

Begroot zijn blyschap naar de grootte der gevaaren,

Die hy heeft doorgestaan in 't midden van de zee:

Vooral, wanneer de reis, by toeval opgekomen,

Zich langer rekte dan hy hoopte of hadt gedacht.

Al watmen lang voorheen met ernst heeft voorgenomen,

Hoe groot en zwaar 't ook zy, wordt klein en licht geacht.

Wy speelden op het strand; en lieten ons bekooren,

Met eene kleine boot te danssen op de vloed.

Het weder lachte ons aan: geen onweêr liet zich hooren:

't Zeeluchtje labberde ons aanminnig te gemoet.

De wellust sleepte ons weg. wy peilden geene gronden,

Wy kavelden geen ty, noch hielden oog in 't zeil;

Totdatwe ons in het ruim der holle golven vonden,

En zonken nu eens diep, en reezen dan weer steil.

[p. XXVI]

 

Wy worstelden wel lang met winden en met stroomen,

 

In geen geballast schip, maar op een lichte boot.

 

Nochtans zijnwe eindelijk behouden t'huis gekomen,

 

En denken nu met vreugd aan de uitgestaane nood.

 

'k Gedenk met blyschap ook aan uwe hulp, myn Vrinden,

 

Die gy my toondet, by het barnen van het strand.

 

Het geen men scherssend zegt, deedt gy my waar bevinden:

 

De beste Stuurlui staan gemeenelijk aan land.

 

Wel nu dan, staat my toe, dat ik mijn, vreugdeklanken

 

Uitstorte in uwen schoot; en, met een blyden toon

 

Na zo veel sukkelings, uw heuschheid moog' bedanken,

 

Van wederzyde my zo gunstig aangeboôn.

 

Nu staan wy op het land. Maar stilt, verheugde zinnen,

 

En maatigt uwe drift! gy zult van deezen kant

 

Misschien een' zwaarer storm noch moeten overwinnen.

 

Men lijdt geen schipbreuk, maar het stormt ookwel op land.

 

Als ik, na zulk een reis, lichtvaardig ondernomen,

 

En enkel by geluk dus ver ten eind gebragt,

 

Zal in het openbaar te voorschijn moeten komen;

 

Wat vonnis is het toch dat gy van 't volk verwacht?

 

Uw stoutheid zal van elk, hy zy dan bot of sneedig,

 

Geoordeeld worden naar dat zijn begrip vermag.

 

Doch ziet hier in het kort, waarmede ik my verdeedig:

 

Die noit wil kwaalijk doen, die slaape nacht en dag.

Balthazar Huydecoper.