Proeve van taal- en dichtkunde (4 delen)

In vrijmoedige aanmerkingen op Vondels vertaalde Herscheppingen van Ovidius

U.

U en L worden dikwils verwisseld. I. 281. 282. (125.)

U en L verwisseld. I. 281. (125.) III. 104. (488.)

Ua. Fr. D. zie Oe.

Ue voor Eu. zie Eu.

Uit. zie Verwandelen.

Uit. zie Lettergreep.

Uit. Absolute gebruikt om den oorsprong van iets te kennen te geven. Zo ook Ab, by de Latynen; baart dikwils dubbelzinnigheid. I. 255. en 256. (113.)

Uitdrukking, die verwarring van denkbeelden kan veroorzaken. III. 293-296. (562-564.)

Uitdrukking, onduidelyke. III. 84. (480.)

Uitdrukkingen. Voorbeelden van eenige verkeerde, by Schryvers voorkomende. II. 445-451. (398-401.)

Uiten. zie Verwandelen.

Uiteren. zie Verwandelen.

Uitgang, in aar. II. 265. (321.) III. 19. (458.)

Uitgang, in aard. III. 366. (592.)

Uitgang, in achtig. II. 149. 150. (270.)

[p. 183]

Uitgang, in baar. II. 520. 521. (435. 436.) III. 373. 374. 375. (595. 596.)

Uitgang, in d. I. 37-78. en vervolg. (31-36.)

Uitgang, in dy, basterd. II. 265. (321.)

Uitgang, in dom. II. 448. 449. (417. 418.)

Uitgang, in dt. I. 77. en vervolg. (31-36.)

Uitgang, in é, in Grieksche Namen. II. 165. (272.)

Uitgang, in eeren, basterd. I. 418. (188.) II. 265. (321.) III. 123. 130. (497. 500.)

Uitgang, in ei, basterd. II. 259. 260. 265. 275. (318. 321. 327.)

Uitgang, in elen. II. 468. 472. (411. 412.) III. 361. (590.)

Uitgang, in en. I. 27. (10.) II. 213. 214-331. 377. 378. en 541. (292. 293. 348. 367. 368. 446.)

Uitgang, in er, Nominativus. II. 473. (413.) III. 19. (458.)

Uitgang, in er, Genitivus. II. 345. (354.)

Uitgang, in eren. II. 472. 473. (412. 413.)

Uitgang, in et, tweede Persoon van het imperfect. Meervoud. I. 464-466. (207-208.)

Uitgang, in et, basterd. II. 565. (321.)

Uitgang, in etten, basterd. III. 123. (497.)

Uitgang, in heid. I. 57. 90. (22. 35.)

Uitgang, in ia, in Vrouwennamen. III. 134. (501.)

Uitgang, in ie. II. 153. (271.)

Uitgang, in ieven. II. 321. (344.)

Uitgang, in ig. I. 57. 265. (22. 118.) III. 312. (571.)

Uitgang, in y, altijd lang. I. 238. (104.) II. 260. 261. en vervolg. (318. 319-321.)

Uitgang, in ye. III. 135. (501.)

Uitgang, in in. II. 305. (336.) III. 306. (568.)

Uitgang, in ing, is kort. II. 261. (319.)

Uitgang, in is, is kort. II. 261. (319.)

Uitgang, in ïús. III. 135-137. (501. 502.)

Uitgang, in ke, ken. I. 35. 36. (12. 13.)

Uitgang, in kin, kijn. I. 36. (12.)

Uitgang, in lijn. I. 38. (13.)

Uitgang, in loos. I. 17. 18.

[p. 184]

(6. 7.) II. 147. 521. en Aant. (269. 435.)

Uitgang, in ny. I. 237. 238. (104.) II. 261. (319.)

Uitgang, in ooven. II. 323. (344.)

Uitgang, in rei, basterd. II. 259. 265. 274. 275. (318. 321. 327.)

Uitgang, in ry. II. 259-261. (318. 319.)

Uitgang, in saam of zaam. I. 353. 354. (157.) en Aant. III. 374. (596.)

Uitgang, in schap. I. 319. (140.)

Uitgang, in sel. II. 471-473. (412. 413.)

Uitgang, in sem. II. 395. 396. (375.)

Uitgang, in t. I. 77-92. (31- 36.)

Uitgang, in tje, tjen. I. 37. (13.)

Uitgang, in uiven. II. 323. (344.)

Uitgang, in ulare. (Lat.) III. 360. 361. 362. (589. 590.)

Uitgang, in der Rijmwoorden. III. 387. en vervolg. (603.)

Uitgehold, niet zo goed als Uitgehoold. I. 155. 156. 157. (62.)

Uitgehoold, beter dan Uitgehold. I. 155. 156. 157. (62.)

Uitgehoold, niet Uitgehold te schryven. III. 249. (546.)

Uitgekreten oogen. zie Uitschreien.

Uitholen, beter dan Uithollen. I. 156. 157. (62.)

Uithollen, niet zo goed als Uitholen. I. 156. 157. (62. 63.)

Uitlating of Ellipsis, zeergemeen, en heeft hare bevalligheid. III. 162. 163. (513.)

Uitlating van een noodzakelijk woordtjen, zelfs by onze beste Dichters. I. 244. (107.) 248. (109.)

Uitragen. Verb. van Rag of Rage. I. 158. (63.)

Uitrekking der woorden. I. 58. 59. (22.) II. 84. (216. 247.) III. 156. 157. (511.)

Uitschreien. Zijn oogen en hart, krachtige uitdrukking. Oogen Uitschreien, Uitgekreten oogen, zich blind Schreien, komen meermaal voor. Zijn hart Uitschreien, eigenlijk zich dood Schreien, wordt oneigenlijk genomen. Zijn bloed Uitschreien. II. 465. (408. 409.) en Aant.

[p. 185]

Uitspannen, Uitzetten, doen Zwellen. I. 127. (49.)

Uitspouwen, den kus. zie Kus.

Uitspraak is geen richtsnoer der spelling. I. 86. 87. 175. 176. (33. 71.)

Uitstellen. I. 309. 310. (137. 138.)

Uitstorten, wordt van gebeden gezegd. II. 294.

Uittakelen. zie Takel.

Uit treden ten, beter dan den Drempel. I. 229. 230. (100.)

Uitvaart (d') bywoonen, dat is met den Lyke gaan, het Lijk geleiden. II. 16. (220.)

Uit wandelen varen. zie Verwandelen.

Uit wandelen ryden. zie Verwandelen.

Uitwerking van 't weêr I. 39. (14.)

Uit wisschen uit, niet in. III. 216. (532.)

Uivén. De Werkwoorden van dezen uitgang hebben Oof, Oven, als Snuiven, Snoof, Gesnoven. II. 323. (344.)

Ulare. zie Verwandelen.

Ulysses was vaardig met de tong, 't geweer der Vrouwen. III. 176. (515.) echter ook dapper, ald.

Ululare. zie Verwandelen.

Umb. H.D. zie Verwandelen.

Umbelen. Oud en H.D. zie Verwandelen.

Uur, nu Onzydig; eertijds de Uure Vrouwl. I. 123. (48.)

Uure (de) eertijds; nu het Uur. I. 123. (48.)

Uw vader, moeder enz. II. 491. (420.)

Uw heerlijk bedrijf, en suffend gemoed. I. 432. 433. (192. 193.)

Uwe bywijf. I. 430. (191.)