Briefwisseling. Deel 2: 1634-1639

1406. J. van Beverwijck²⁾. (K.A.)aant.

Nominis tui splendor et inusitata humanitas, quam inter alios saepe praedicanten audivi magnum Heinsium nostrum, in caussa sunt, ut me quoque

2) Johan van Beverwyck (1594-1647), geb. te Dordrecht, werd in 1611 student te Leiden in de letteren en de medicijnen, reisde in Frankrijk en Italië, promoveerde in 1616 te Padua in de geneeskunde en vestigde zich in zijne vaderstad als dokter, waar hij stadsmedicus, lector, raad en schepen werd en een groot aantal medische en andere werken schreef.

[p. 177]

auderem tollere humo et aditum ad amicitiam tuam patefacere. Audaciam grandem! Nec minorem fortassis, quod nugis meis te interpellem. Sed hae nugae et seria ducunt, elegantissimos scilicet versus equitis Catsij et doctissimas insignium virorum de vitae termino dissertationes¹⁾, quae meis facile hederam suspendere poterunt. Has scriptis medicis, quae partim affecta, partim confecta habeo, praemittendas esse duxi. At de sanitate tuenda²⁾, quod nunquam cogitaram, Catsio authore, vernacula lingua scripsi. Cum enim vir summus aliquando apud me deploraret, Scholam Salernitanam³⁾, a medico quodam lingua nostra loqui doctam, intercidisse, retuli facilem jacturam esse, et quam supplere possem, si illi tantum otij aut animi, ut argumentum singulis capitibus ipse versibus praeponeret. Accepit prompte conditionen et, quod unice admiratus sum, tanta facilitate et capitum argumenta expressit, et versus, quos citabam, poetarum vertit, ut mihi eos effundere, non scribere videretur. Ab ingenij et dignitatum tanti viri tecum similitudine sperare incipio et meis aliquam favoris tui auram. Inprimis cum primus Principum, ea inspicere dignatus, sibi eorum lectionem non injucundam esse testatus sit. Nam illustris D. Mylius⁴⁾ cum quaedam in ijs legisset, Principi, ut putabat, non incommoda, libellum ad se missum heroi obtulit, postea ab eo - quis credat? - probatum. Equidem non haberem fidem nobilissimo Mylio, nisi esset Mylius. Hoc tamen dubitanti animum addidit, ut haec qualiacunque tibi, viro omnibus ingenij dotibus ad miraculum exornato, mittere et tandem, quod justa verecundia hactenus distuli, cultum et officia per literas interpretes offerre auderem. Ne igitur in ipso limine nimia garrulitate offendam,

Extremum, Hugeni, quod te sic alloquor, hoc est:
Scribe tui gregis hunc et fortem crede bonumque.

Deum veneror, nobilissime domine, thesaurum sanitatis tibi proprium faxit, vitaeque terminum ad Nestoreos annos producat, Principi, patriae, seculo. Dordrechti, XII Jul. CIƆIƆCXXXVI.

1) De Epistolica quaestio de vitae termino fatali an mobili was in 1634 uitgegeven; het werkje beleefde vier drukken.

2) De Schat der Gesontheyt (1636) werd zes malen afzonderlijk herdrukt.

3) Nl. de Schola Salernitana sive de conservanda valetudine praecepta metrica, auctore Joanne de Mediolano, cum Arnoldi Villanovani exegesi in singula capita, etc. Het werkje is dikwijls uitgegeven.

4) Zie I, blz. 247.