Ghemeene seyndtbrieven

Om altijt in vreuchden te leven.

BEminde kinderen L.P. Nademael dat quade passien, als zijn droefheyt, gramschap, vreese, cleynmoedicheydt, bederuen memorie, hart en sinnen, ende verteeren vleys en bloet, daerom soo

[fol. C1v]

ist dat ick met die Wijseman vermane dat ghy die droefheydt verde van u sult verdrijuen, vvant die droefheydt heefter meniche ghedoot, ende een droeuighe gheest verdroocht het ghebeente. Wilt ghy nimmermeer droeuich vvesen, so schickt altijt vvel ende deuchdelijck te leven, vvant een goet vroom leven is een Fonteyn van alle vreuchde ende blijschap. Daerom soo seyt men oock gemeenlijck voor een spreeckwoort, dat vveldoen verblijt, oft aldus ick heb niet beter ghelesen, dan altijt vveldoen ende vrolijck te vvesen. Weest met den uwen te vreden, doet u vvercken by veranderinghe, doet u vvterste best, ende beveelt Godt den Heer alle swarichet: strijt teghen onrusticheyt bemoeyt u alleen met 'tgheen dat u aengaet. Tempert u lieden met Christus lijden, verblijdt u inden Heer altijt, om zijn heylighe vveldaden, dat vvy nae het beelde Gods gheschapen zijn, dat hy ons met zijn heylighe bloet verlost heeft vande slavernie des duyvels: Ende dat vvy nae dit leven verhoopten met Christo inder eeuwicheyt te leven, inde vreucht des Hemels. Daerom verblijt u daer mede, en blijft den Heere bevolen.