Roseliins oochies, ontleedt

IV.

O! vvaerde OOGEN, aerdig licht,
Die heete herte-vuyrtjes stichtt,
Die vvonderlijcke vonckjes giet,
Die sonder-g'lijcke lonckjes schiet!
Doordien den Minne-God uvv gloed
Achtt hooger dan hy Gnidum doet,
En maeckt van uvv syn Hemel-zael;
Segg, met hoedanig eeren-tael
Sal ick u groeten? vvant, ick sie't,
Gemeene OOCHIES zijt ghy niet.
Geen OOCHIES? Neen. 't zijn Starren, vvis,
Daer soo een God gelegert is.