Roseliins oochies, ontleedt

[p. 89]

X

VVAer hêen, ontaerd gemoed, vvaer hêen?

Dus blind en bloot van alle rêen,
Dat gy u selfs, vvel eer soo vry,
Steeckt in dêes malle slaverny?

VVat gaet mijn domme Oogen aen,

Haer eygen Meester te verraen;
Een vveg te banen, ten verderf;
Te maken dat ick levend sterf?

Door u, helaes! vverd ick gevvaer,

VVat holle golven van gevaer,
VVat baren van verdriet en vvee
Daer bruyschen in de Minne-zee.

Ick svveer't, gy sult hier voor met mijn

In eeuvvig-droeve tranen zijn.
'T is reden dat gy vreugde derft,
Die maeckt dat mijne Ieuchd versterft.