Roseliins oochies, ontleedt

XI.

SOo haest ick sag het treckend soet
Van ROSELIINS Ziel-roovend' OOGEN,
VVierd my mijn hert, mijn geest, mijn bloed,
Door haer verborge kracht, ontógen.

[p. 90]

 

Ick sochtt: maer (lacy!) ick verloor.

 

VVant als haer hellen Oogen-luyster

 

Ten tvveeden mael my quaem te voor',

 

Gevoeld' ick dat mijn Licht vvierd duyster.

 

Sy loech, en vlocht eenn hechten band,

 

Eenn band van 't hair dat hare vvangen

 

Omsvviert; en sloot daer in mijn hand;

 

En sprack: Zijt eeuvvig mijn Gevangen.

 

Nu leef ick sonder Ziell en hert,

 

Nu dvvael ick sonder siende Oogen,

 

Met handen in haer strick vervvart,

 

Met hals in Liefdes jock gebogen.

 

O! droeven staet, O! lastigh jock,

 

Van die haer aen de Minn verbinden!

 

Hoe ick mijn selven meerder sôck,

 

Hoe ick mijn selven minder vinde.