Roseliins oochies, ontleedt

XII.

ALs de nieuvv-gebore Minne

Met haer vers-ontvonckte toorts
Aldereerst mijn hert quam vvinnen,
Door een ongevvone koorts:

Kon ick mijn vervvonne Oogen

Niet vveerhouvven, of ick most
Vvve OOGEN steedts beoogen,

[p. 91]

 

Als ick haer beoogen kost.

 

Minder sad, en onvermoeder

 

Sag, en sie ick na u toe,

 

Als den dicht-geoogden Hoeder,

 

Na de menschelijcke Koe.

 

Schoon dien grooten Vlammen-stóker

 

Dreygde, bey met Oog, en boog;

 

Schoon hy met een vollen kóker

 

Om uvv lodder OOCHIES vloog:

 

Schoon my mijn gemoed voorbeelde,

 

Het aenstaende ongeluck;

 

En het spoocksel in my speelde

 

Van den aengetroffen druck:

 

'K kon my efter niet vveerhouvven,

 

Of ick most de soetigheyd

 

Met een keurig Oog aenschouvven,

 

Dieder in uvv OOCHIES leyt.

 

Nu vervvonnen door die OOGEN,

 

Daer ick tegens danck na haeck,

 

Voel ick eerst het vreemt vermogen,

 

Van haer hinderlijck vermaeck.

 

Recht als of ick vvaer betôovert,

 

Van het slinger-slangig hoofd,

 

Ga ick van gemoed verovert,

 

Ben ick van mijn bloed berooft.

[p. 92]

 

'K kan my efter niet vveerhouvven,

 

Of ick moet de soettigheyd

 

Met een keurig Oog aenschouvven,

 

Dieder in uvv' OOCHIES leyt.

 

Waerom sou ick 't Oog oock keeren?

 

Laes! het is te laet bestaen,

 

Daer d'onsteke minne-Zeeren

 

Zijn soo diep in 't hert gegaen.

 

Neen, voldoet uvv grage lusten;

 

Suyg venijn met Oog, en mond.

 

Kan u 't leven niet verlusten,

 

Maeckt dan datje sterven kond.