Roseliins oochies, ontleedt

XIIII.

DIe synn Oogen-appel vestt

Op den luyster van de Sonne,
Diens gesichte vverd, op't lest,
Noch ten vollen overvvonnen:

Wil een Oog den Oogen-glanz

Van mijn ROSELIIN begluyren,
Dat sal (buyten buyte-kans)
Oock het selfde eynd besuyren.

Lockt de Sonn 't gevvas uyt d'aerd,

Ciertse 't veld met sachte blommen;
Dese kan een sachten aerd
In een vvrev'lig hert doen kommen.

Soo het vlammig Sonn-gesicht

Duyst're vvolcken vveg kan dragen;
Dêes kan door een lodder Licht
Droefheyds nevel van ons jagen.

Werd de aerde schrael en droog,

Door de heette Sonne-stralen;

[p. 95]

 

Dêes kan door een vlammig OOG

 

Vlammen in ons hert doen dalen.

 

Blinckt het klare Sonnen-Oog

 

Boven alle Starre-stralen;

 

ROSELIINTIES Oog-vertoog

 

Kan geen menschen-Oog behalen.

 

Krijgt de Maen haer hellen schijn

 

Van den blyen Sonnen-luyster;

 

Sonder 't Licht van ROSELIIN

 

Leef ick in een stagen duyster.

 

Gy dan, suyvre Vreugde-bron,

 

Soo uvv OOCHIES, soo u vvesen

 

Al vermogen 't gêen de Sonn,

 

Sult mijn tvveede Sonne vvesen.