Roseliins oochies, ontleedt
(1639)–Daniel Joncktys–
Auteursrechtvrij
[pagina 97]
| |
En die Iupijn reyckt synen blixem aen,
Kan maer alleen die solpher-vlamm vveerstaen
Die toetst syn jong Gebroet
Eerst aen den Sonnen-gloed;
En vvat met een onvvick'lijck Oog dien schijn
Niet lijden kan, moet voor hem onecht zijn.
Maer, ROSELIIN, schoonick
V helder Oog-geblick
(Waer mé gy 't volck betoovert, en belonckt,
En daer de Minn syn vlammen aen ontvonckt)
In 't minst niet kan vveerstaen,
Noch min haer kracht ontgaen;
Stoot my (O! Sonn van 't maegdelijck geslacht)
Daeromm, als onecht, niet uyt u gedacht.
Weet datter niemand leeft
Die meer genoegen heeft,
Die keuriger uvv keurig OOG aenschouvvt,
Dan dien uvv OOG in stage onmacht houdt.
En vvaer is doch den Man,
Die dat verdragen kan?
Daerom, of schiet soo stercke stralen niet;
Of, 'k bidd' uvv, dat gy door de vingers siet.
|
|