Roseliins oochies, ontleedt

XXVIII.

DVysend vreughden, duysend vruchten

Geeft my mennigmaels u Licht;
Mennigmaels meer ongenuchten,
Dan Cupidôos minne-schicht.

'K voel mijn geesten vrolijck vroetten,

Door mijn springend' aderen;
Als gy my, door minsaem groetten,
Laet de hope naderen.

'K voel mijn geesten bevend vroetten,

Door mijn trage aderen;
Als gy my, door stuyrs ontmoetten,
Doet de vvanhôop naderen.

Siet, vvat macht u, van den Hemel,

Op mijn Zieltjen is vergunt;
Datje door een Oog-gevvemel
Vreugd, en droefheyd geven kunt.

Lieve, laet uvv OOCHIES dalen,

Troost-rijck, op mijn Hertje ne'er:
Hebjet opgevult met qualen;
Vult het met u gunst-strael vve'er.