Roseliins oochies, ontleedt

XXX.

'T Zijn vreemde plagen, ROSELIIN:

Ick kan't niet vatten, hoe't mag zijn,
Dat, daer u vlammig Oogen-licht
Een vuyr in mijnen boesem stichtt,
'T gêen dorren doet mijn trage le'en,
En murrich slorpt uyt 't drooge been,
Dêes' Oogen efter, nimmer sad,
Gestadig svvemmen in het nat.
Ick brand, helaes! en uyt mijn vier
Ontspringt een lauvve traen-revier.
'K vind AEtna, met den Nijl in my.
Ey! traentjes, bluscht mijn vlammen vry:

[p. 113]

 

Ey! lieve vlammen, leckt den drop

 

Van mijne bracke traentjes op.