Roseliins oochies, ontleedt

XXXIV.

KEer van my uvv lodder OOGEN,
Dat geslepen spiegel-glas:
Koom ick't langer te beoogen,
Soo vverd ick Tiresias.

Keer na my uvv lodder Lichten,

Levendige ROSELIIN:
Soose my niet langer lichten,
'K kan niet langer levend zijn.

Laes, vvat Lot is my beschóren!

Minne-moer, hoe dus gemoedt?
VVat ontsteeckt uvv heetten toren,
Dat ick soo veel lijden moet?

Lieve, laet my 't licht bëerven

Van haer OOCHIES, sonder pijn:

[p. 116]

 

Of, voor een gestadig sterven,

 

Gun my, dat ick dood mag zijn.