Roseliins oochies, ontleedt

XXXV.

LYdt, ROSELIIN, dat ick uyt uvve Oochjes

Mijn lijdend Zieltje voe.
VVaerom deckt gy soo minneloos, soo droochjes
V lieve Lichjes toe?

Dus vvas mijn bé. als gy (O! vremde tréken

Van u betoov'rend OOG)
VVt medelij, quansuys, de syde déke
Van uvve OOCHIES toog.

Maer nauvvelijcks vvas my vergunt t'beoogen

Van't aldersoetste soet;
Of siet, gy vlood, als vander Parthen bogen
Het vlugge yser doet.

Neen, ROSELIIN, dat voedsel doet niet levē;

Gy geeft uvv' OOCHIES niet:
Maer neemt uvv' OOCHIES, die gy had gegeven,
Ey! neemt oock mijn verdriet.