Roseliins oochies, ontleedt
(1639)–Daniel Joncktys–
Auteursrechtvrij
[pagina 117]
| |
Van uvve OOCHIES, vvelckers gloed
Ontsteken heeft mijn herten-bloed:
Dan vverden mijne voetten vlugg,
En 'k keer, soo haest ick kan, te rugg;
Om soo all' ongeval t'ontvlien,
'T gêen spruyt van u maer aen te sien.
Maer't is vergeefs, dit dvvaes bestaen.
Eer sal het solpher 't vuyr ontgaen;
En een beroofde Tygerinn
Haer dulle gramschap kroppen in:
Eer ick sal konnen roeyen uyt,
De treken van den Minne-Guyt;
En vvetten slellen mijn gemoed,
In 't snacken na u Oogen-gloed.
VVant schoon ick sie vvat ongeval,
'T en zy ick keer, my naken sal;
Ick, als de Mugg na't kaers-licht haeckt,
En rust niet, voor u vier my raeckt.
VVaer toe is oock het vluchten goet;
Doordien nu overlang mijn bloed,
En 't diep-getroffen ingevvand
Staet door uvv' Ooge-strael in brand?
Een brand, dien Circe, die de Sonn
Haer licht, vvel eer, ontstelen kon,
| |
[pagina 118]
| |
Door toover-tael, of heylsaem kruyd
Niet machtig is te blusschen uyt:
Noch Epidaurus, door syn sapp;
VViens vvijd-beroemde vvetenschap
Hyppolito vveer 't leven gaf,
Na dat hy vvas gedaelt in't graf.
O, ongeneesbaer minne-leet,
Daer niemant middel toe en vveet!
VVerd dan 't onredelijck gediert
Meer dan een red'lijck mensch geviert?
Dit vveet de lagen, haer geleyt,
T'ontschuyllen, met erglistigheyd;
Dit kent het rechte Diptam kruyd,
Om 't dood'lijck stael te drijven uyt.
Dan, 'k bidd niet af van mijne straff.
De sachte Venus vall my straf,
Soo'k vvouvv dat, tot mijn lafenis,
Haer Soon vvaer anders, dan hy is.
|
|