Roseliins oochies, ontleedt

XLIX.

ALs des Hemels Zale,

VVt haer vvolcken-bad,

[p. 137]

 

Laet op d'aerde dalen

 

'T lang vergaerde nat;

 

En de Sonn haer Paerden

 

In de vvolcken schuylt,

 

Siet men dat, op aerde,

 

D'heel Natuyre pruylt.

 

Kruyd, en bloem verslenssen;

 

'T veld in tranen smelt;

 

Beyde vee, en menschen

 

Droefheyds nevel quelt.

 

Soette ROSELIINE,

 

'K bidd u, vraegt dan niet,

 

Waerom ick ga quijnen,

 

In gestaeg verdriet.

 

Siet, mijn Oogen-bronne

 

Lauvve tranen giet:

 

Want mijn Licht, mijn Sonne,

 

V en sie ick niet.