Roseliins oochies, ontleedt

L.

Soele Sephyr, lustich luchje,

Levend-makend Lente-vruchje,
VVien ons' aller Moeder d'Aerd
VVt haer lenden heeft gebaert;

[p. 138]

 

Dat gy Chloris sachte sinnen

 

Altijd minsaem vind', in't minnen;

 

Dat gansch AEoli geslacht

 

V de schoonst van allen achtt:

 

Lieve vvilt u vlugge veren

 

Na de Lage Landen keeren;

 

Lage Landen, hoog geroemt,

 

VVaer men Mars, en Venus noemt.

 

Landen, die de Min-Godinne

 

Boven Eryx schijnt te minnen;

 

Landen, die haer keurig Kind

 

Boven Cyprus heeft gesint.

 

VVaer mijn ROSELIIN, mijn Sonne,

 

Mijn verdriet-en vreugde-bronne,

 

Even als de Sonn 't gestart,

 

Aller Maegden luyster tart.

 

Gaet, en brengt haer dese tranen,

 

Die my langs de vvangen tranen,

 

VVt mijn droeve Oogen-le'e,

 

Even als gesmolte snee.

 

Vult haer Ooren met mijn suchten,

 

Met de smakeloose vruchten

 

Van mijn overvvonnen hert,

 

Van mijn eyndeloose smert.

[p. 139]

 

Klaegt haer, hoe de dulle sorgen

 

Mijn gebeenderen ontmorgen;

 

Hoe een stadig herten-leet

 

'T bloed uyt mijne a'eren eet.

 

Soo my vverd de hôop onthouvven,

 

Van haer OOCHIES vveer t'aenschouvven,

 

Segt, daer is geen hôop met all,

 

Dat ick langer leven sal.

 

Sotte Sephyr! vvel, vvaer henen?

 

Keert u snel-gevvieckte beenen.

 

Sooj' haer OOCHIES nader quam,

 

VVierdje van een VVind, een Vlamm.