V
Is het u wel eens overkomen, dat iemand bij u in huis liep en aan uw eet- en drinkgerei ging ruiken en snuffelen, of het wel naar zijn zin gereinigd was? Vermoedelijk niet? Nu, dan moet u maar eens soldaat zien te worden, dan overkomt u dat herhaaldelijk. Men noemt dat in dienst ‘inspektie’. Het is werkelijk ietwat hinderlijk en ontstemmend. Maar je moet er stram bij in de houding staan, eerbiedig, en afwachten, hoe het onderzoek uitvalt. Dat gebeurt, die inspektie namelijk, door iemand, die ettelijke jaren jonger is dan jij, en die het doet met 'n nog al bedenkelijk, wantrouwig gezicht, zo wantrouwig, dat je aan je zelf gaat twijfelen: of je soms toch een vuilpoets bent. Het is nodig en hoog-hygiënisch, waarachtig, zeker. Maar niettemin...
Ik zag een advokaat, die een standje kreeg, omdat-ie z'n lepel - rijks-tafelzilver! - niet blinkend genoeg gepoetst had. ‘Overdoen en op het appèl meebrengen... Sergeant, schrijf die vent op’. De advokaat kreeg een kleur en ik, die het aanhoorde, ook. Maar we bleven allebei stokstijf staan in de houding, kop op, ogen recht vooruit, handen langs de dijen gestrekt. En na een poosje zat de advokaat met sigarenas ijverig te wrijven over zijn lepel, wat zonder twijfel een nuttige bezigheid was en een hartverheffend gezicht opleverde. Alleen, de advokaat is buiten de menage, en gebruikt z'n lepel nooit. De logika zou zeggen... O, pardon, logika staat in verband met denken en gezond verstand, en wat men ook in dienst voor nuttige en aangename zaken aantreft, logika en gezond verstand horen er niet thuis. In dienst dénkt men niet, daar gehoorzaamt men, basta.
Inspektie is werkelijk een beetje vernederend. Maar anders... er zit een aardig lijntje aan, hoor, zo stiekum weg. En da's ook veel waard.
Ook hebben we traktement gehad. Van de sergeant-majoor-administrateur: dubbele gouden streep en gouden kroon op de linkerbovenarm. (Zilveren
Auteursrechtelijk beschermd