Frank van Wezels roemruchte jaren & Notities van een landstormman
(1969)–A.M. de Jong–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 418]
| |||||||||||||
fortuin kunnen maken in dienst en door de schuld van mijn ouders gaat daar doodleuk een vermogen m'n neus voorbij! Een waar vermogen. Is het niet om te huilen? Daar had ik na de mobilisatie een villa in het Gooi kunnen hebben en een huisknecht met bakkebaarden en wel drie dienstmeiden. En dat alles loop ik mis door de vloekwaardige hoogmoed van m'n ouders. Ach, lezer! Ik herinner me, dat ik indertijd een groot bewonderaar was van het schoenmakersvak. Ik droomde van pikdraad en koperen spijkertjes. Ik wou en ik zou schoenlapper worden. Eilaas!... Ik ging gebukt onder de rampspoedige reputatie het knappe jongetje van de familie te zijn. Daarom moest ik studeren. En ik zag m'n schoenlappersidealen verstuiven als rook. Of ik al wees op roemruchtige schoenlappers uit vroegere tijd, of ik Jan Barentsz al aanhaalde, het hielp niets; ik mocht m'n heerlijk ideaal niet nastreven, ik mocht geen schoenlapper worden. Duizendwerf helaas! Want, lezer, ware ik schoenlapper geworden, m'n fortuin ware gemaakt. Ik heb daar bepaald een voorgevoel van gehad, maar m'n ouders wisten het natuurlijk beter. Ze hebben mij kalmweg opgeofferd aan hun hoogmoedswaanzin en er is geen engel gekomen om hun het offermes uit de handen te nemen. Tegenwoordig komen er ook nooit meer eens engelen! O, lezer! lezer, toch! Als ik eens schoenlapper was! Als ik eens de kans had korporaal-schoenmaker bij het bataljon te zijn. Reken eens met mij mee, wat ik dan verdienen zou!
Daarbij zou ik vrij kleding hebben en vrij vervoer als ik met verlof op reis ging! Welke onderwijzer kan daarmee wedijveren? Maar we zijn er nog niet! Er is één schoenmaker per bataljon van 1000 man. Voor elk paar zolen, dat hij verstelt, krijgt hij een vergoeding van 30 cent. Voor andere reparaties naar verhouding. Laten we rekenen, dat elke man per maand gemiddeld één reparatie heeft van 30 cent (wat zuinig berekend is!) dan krijgt de schoenlappende korporaal daarvoor f 300 per maand of te wel f 3600 per jaar! De ‘geheime reparaties’ aan burgerschoenen meegerekend, haalt deze infame O.W.-er minstens f 5000 per jaar! En als knechts fungeren soldaten, die wel f 1 per week van hem krijgen!!! Ze hebben vrij van dienst en dat is ook goud waard! Zodat, lezer, als ik m'n neiging had mogen volgen ik rijk zou zijn geworden, schatrijk! En nu! Nu, met m'n onzalige gestudeerdheid, nu breng ik het | |||||||||||||
[pagina 419]
| |||||||||||||
hoogstens tot de weinig aanlokkelijke positie van verlofsofficier, verlofsarmoelijder! En was ik schoenlapper geworden!... Laat ik er niet verder over praten. Nee, ik heb een zware grief tegen m'n ouders. Ik ben hard bang, dat ik het hun nooit in der eeuwigheid zal kunnen vergeven. |
|