Er is niets nieuws onder de zon

[p. 102]

Hoofdstuk 37
Nabeschouwing van de week van de eenheid,

Hebt U ook wel eens zo genoten van de ‘Week van de eenheid?’ Samen zingen, samen bidden, samen schuldbelijden (want we moeten ons zeker schamen over onze verdeelheid) Samen luisteren naar Gods woord, of liever: samen geconfronteerd worden met onze opdracht, onze taak als christenen in deze wereld. Samen in een volle kerk zitten en elkaar ‘vrede’ wensen...... Dat was allemaal erg fijn en als we een en ander goed ter harte genomen hebben moeten we nu allemaal ijverig bezig zijn het evangelie uit te dragen aan al onze medeburgers, in woord en daad. Maar..... doen we dat ook?

Oh, er zullen er zeker zijn die het ook doen. De meesten zullen het wel ‘voor gezien’ achten.

Ze zullen zeggen: dat is het werk van voorgangers, van evangelisten e.d...... en toch.... die opdracht geldt voor ons allemaal, of we die diensten hebben bijjgewoond of niet. En nu moet me nog iets van het hart: Waar waren de jonge mensen? Waar de mannen?

Is het U niet opgevallen (als U er tenminste geweest bent) dat bijv. in de Grote Stadskerk, het aantal gelovigen voor drie kwart uit vrouwen bestond? Wat moeten we daarvan denken? Moeten we daaruit concluderen dat in Suriname ‘het zout de aarde’ hoofdzakelijk uit vrouwen bestaat? We praten over moreel verval en dat is een realiteit maar, waar vinden we de meeste dieven.. onder de mannen of onder de vrouwen? En waar smokkel, corruptie, geweldpleging en noem maar op? Nu denkt U misschien dat ik een hekel aan mannen heb. Niets is minder waar maar ik zou wel willen opmerken dat mannen die het juiste pad willen houden het soms zwaar te verduren hebben om niet meegezogen te worden in van alles en nog wat niet deugt.

Maar om nu op die eenheid terug te komen. Ik heb gemerkt dat er mensen zijn die zeggen: Ik doe niet mee want het haalt toch niets uit. Die mensen denken dat eenheid betekent: het in alles

[p. 103]

eens zijn maar dat is een misverstand. Als bijv. een andere kerkgemeenschap een andere opvatting heeft over viering van het avondmaal of eucharistie dan belet ons dat toch niet om deze mensen te zien als broeders en zusters in Christus? We dienen toch dezelfde Heer?. We belijden dezelfde apostolische geloofsbelijdenis ect. We moeten oppassen voor geestelijke hoogmoed door te denken dat wij alleen het ware geloof hebben. Jaren geleden gaf iemand eens een voorbeeld: Stel dat je kijkt naar een standbeeld. Jij staat er voor en ik er achter of opzij. We zien hetzelfde standbeeld maar het zou kortzichtig zijn te beweren dat wat wij op dat moment zien, het hele standbeeld is. We bekijken het van verschillende kanten we zouden er om heen moeten lopen om een betere indruk te krijgen van het geheel. Zo staat het ook met de verschillende geloofsovertuigingen. Luister eens naar de meningen van anderen en luister vooral naar uw Bijbel waar Paulus o.a. zegt in 1 cor. 13 vs 9: ‘beperkt is ons kennen’ en nog eens in vs. 12’ nu is ons kennen beperkt.....

Als Paulus dat zegt van zichzelf, wie zijn wij dan?

Starheid in geloofs opvattingen kan tot vervelende gevolgen leiden. Enige jaren geleden. zijn er tijdens een oecumenisch kamp enkele jongelui er toe over gegaan zich te laten dopen door onderdompelling. Nou, heeft dat even wat stof doen opwaaien! Ik weet niet of men intussen er al uit is. Toen ik met een dame er over sprak viel ze uit; zie je, de satan.... Verder kwam ze niet want, geschrokken door deze uitlating, viel ik haar in de rede: De satan zou hierin de hand hebben zegt u? Hoe kan dat? Een geloofsdaad stellen, want dat is het toch? kan toch nooit het werk van Satan zijn? Het kan tegen de kerkorde zijn maar het is niet in strijd met Gods Woord. Zou de fout niet bij de kerk gezocht moeten worden? Is de kerk wel altijd tegemoet gekomen aan de geestelijke behoeften van haar leden w.o. de jongeren? En toch zijn er bepaalde beperkingen opgelegd aan deze jongelui (sancties dus). Hierbij denk ik toch even aan de wijze Gamaliel in Hand, 6 waar deze o.a. zegt: Maar als God er achter staat. Zou het kunnen blijken dat U tegen God aan het strijden bent.

[p. 104]

Hanteert men bij de Broedergemeente misschien een dubbele moraal? Er zijn gemeenteleden die zich ophouden in Cartouche, Touché, Cassino v. Torarica. Anderen vind je op de hoeken van de straten en zijn beland in drugs, alcohol en sexcultuur. Worden aan deze ook beperkingen opgelegd? (sancties dus) Zelfs mensen die een voorbeeld in de gemeente moeten zijn houden er een buitenvrouw op na en men sluit gewoon de ogen daarvoor. Als kerkraden meer actief zouden zijn in het doen van huisbezoek (contact met de leden dus) dan zouden ze op de hoogte zijn van degenen bij wie het fout gaat. Dan zou men inderdaad werken aan gemeenteopbouw, Hand in hand gaat hiermee de mentaliteitsverbetering. Daaraan ontkomt niemand want velen zijn behoorlijk afgegleden naar een niveau dat niet bij een serieuze Christen past. Men moet in onze handel en wandel zien dat we Christenen zijn. Ik heb gemerkt dat in alle kerkgemeenschappen serieuze Christenen zijn en daarom is het goed dat we hiermee ook aansluiting zoeken.

Niet alleen in de week van de Eenheid, om samen te trachten onze maatschappij uit het morele slop te halen want eendracht maakt macht samen één geloof in een opgestane Heiland, één hoop op een betere toekomst. Laten we samen de schouders er onder zetten want Jezus zegt Zie, ik ben met U tot aan de voleinding der wereld.