Er is niets nieuws onder de zon

[p. 107]

Hoofdstuk 39
Respect

We klagen over moreel verval maar dat is een erg vaag begrip. Als we er iets aan willen doen moet dat begrip duidelijker omschreven worden. En, zijn we niet te gauw geneigd met de vinger naar de ander te wijzen? Doen we wel aan zelf onderzoek? Gebrek aan respect is een van de tekenen van moreel verval van deze tijd. Doen we niet te veel aan ‘likken naar boven en trappen naar beneden’? We zijn allen schepselen van God en dienen dus in iedereen ook een medeschepsel te zien en als zodanig te respecteren. Maar respect voor de medemens, hoe belangrijk ook, is niet het enige. Het meest belangrijke is het respect voor onze Schepper, God. Daaruit spruiten alle andere vormen van respect voort. Om enkele te noemen: Respect voor het leven, zowel van mens, dier en plant. Respect voor ouders en anderen die over ons gesteld zijn. Respect voor het bezit van anderen, voor wetten en regels, voor de rechten van het kind, respect voor ouderen, voor de meningen van anderen (al hoeft men het er niet mee eens te zijn) maar ook zelfrespect. Zo zou ik nog door kunnen gaan. Het is een levenshouding die van binnen uit komt. We moeten ons ervan bewust zijn dat we een geweldige, alom tegenwoordige en almachtige Heer en Schepper hebben, die we dienen te gehoorzamen. Dit is een ‘must’ en niet alleen als het ons uitkomt. En dan denk ik vooral aan de tien leefregels die God ons gegeven heeft en door de Heer Jezus bekrachtigd zijn. Een daarvan luidt: Gij zult de naam van de Here uw God niet ijdel gebruiken want de Heer zal niet onschuldig houden wie Zijn Naam ijdel gebruikt. We zingen braaf mee in de kerk: De hoge God alleen zij d' eer....e.d. maar Maandag roepen we even hard of nog harder:‘Mi Gado’ en nog meer van die krachttermen. Waar is dan ons respect voor onze God gebleven?

Voor Mozes tijd was het woord voor ‘God’ EL. Dat is geen eigen naam maar gewoon het woord voor ‘God’ in de taal van die tijd. Denk bijv. aan Bethel (huis van God) of Ismael (God hoort) Dit leeft nog voort in het woord ‘Allah’. Gewoon een ander woord

[p. 108]

voor het begrip ‘God’. U zult echter nooit het woord Allah of Jahwe door moslims of joden anders horen gebruiken dan met grote eerbied. Het is echter beschamend dat juist christenen de naam van God zo vaak misbruiken. Vele doen het te pas en te onpas. Het ligt in hun mond bestorven en ze denken er niet eens bij na. Behalve dat we God daarmee beledigen staat het ook erg onbeschaafd. Wat denkt U van de uitroep:....Godverd....waarbij men eigenlijk een vloek over zichzelf haalt en zegt: God verdoeme mij.

Dat is toch erg? of denkt u dat God zover weg is dat Hij het niet hoort, of onze taal niet verstaat? David wist wel beter toen hij zei: ‘Gij doorgrondt mij en kent mijn hart, o Heer...’ Hij was zich ervan bewust dat God zelfs onze gedachten kent. Het woord ‘godvrezend’ is een ouderwets begrip geworden. Maar dat is nog steeds actueel. Het betekent gewoon: diep respect hebben voor God en zijn geboden. Jezus zegt o.a. Niet wat de mond ingaat maakt de mens onrein maar wat er uit komt. Jezus zegt ook dat Zijn en dus Gods geboden niet zwaar zijn want als men werkelijk God liefheeft boven alles en de naaste als jezelf dan is het vanzelfsprekend dat je je aan zijn geboden houdt. Dan verandert ook de verhouding tot de medemens. Dan zegt men ni et tot de een: ‘neemt U plaats’ en tot de ander: ‘zit’ of tegen de een: ‘wat moet je?’ en tegen de ander: ‘waarmee kan ik U helpen?’, alles afhankelijk van de plaats op de maatschappelijke ladder. Nog een pijnlijk voorbeeld: Een schoonmaakster kreeg bricht dat ze om 7 uur op kantoor moest komen voor het tekenen van een stuk. Ze wachtte en wachtte.

Om 9.30 kreeg ze bij navraag te horen dat de bewuste persoon in vergadering was. Eindelijk om 10.30 werd ze geholpen. Haar baantje voor die morgen liep ze mis. Een loonderving voor die arme vrouw van sf. 750,--. Wie betaalt dat? En dit nog wel bij een christelijke instantie.. En hebt U wel eens bij de bushalte gekeken en gezien hoe men duwt om toch maar er in te komen? Een moeder met baby werd ruw opzij geduwd door een jongeman. Men gooit ook zo maar prullen op straat. Wie moet die weer oprapen? Eens was ik in een museum in San Francisco.

[p. 109]

In een vitrine lag de mummie van een dode farao. Een stel luidruchtige jongelui kwamen binnen en een van ze riep tegen de mummie ‘he guy, get up’. Door dit gebrek aan respect werden ze door de suppoosten direct naar buiten gewerkt. Toen de profeet Eliza oud werd was hij blijkbaar kaal geworden. Hij liep toen door Bethel en een stel jongens riepen hem na ‘he kaalkop, kaalkop... WEl, deze minachting voor de man Gods kwam hen heel duur testaan. Zoekt u het maar op in de bijbel. Toch zijn er niet alleen negatieve ervaringen. Onlangs was ik op een begrafenis en wilde na afloop naar huis. Mijn auto stond moeilijk geparkeerd. Terwijl ik daarnaar stond te kijken sprong er een jongeman uit een auto en zei.’ Ik zie dat u graag wilt keren. Zal ik dat even voor U ‘doen’? Een oude dame moest naar de oog arts en bij de 4e trap had ze moeite de laatste treden nog te halen. Toen sprong er een militair toe en bood haar zijn hulp aan. Helaas zijn er meer negatieve voorbeelden te noemen dan positieve. Hier ligt een grote taak voor ouders en opvoeders want goed voorbeeld doet goed volgen zoals ik al eerder zei: een respectvolle houding tegenover alles en ieder om ons heen is een innerlijke gestelheid die voortvloeit uit ons respect tegenover God, want al is Hij onze vader toch horen we zijn gezag te eerbiedigen en te gehoorzamen aan zijn richtlijnen voor ons leven en onze houding t.o.v. onze naasten. Laten we vooral bij ons zelf beginnen.