Stichtelijk huisboek

De uitverkoren Knecht des Heeren.
(Jes. XLII:1-9.)

Aanschouwt den dienstknecht, dien Ik schragen,

Den herder, dien Ik sterken zal!

Ik schep in hem een welbehagen;

Mijn geest bestuurt hem overal:

Hij zal de zielen zachtkens leiden

Ter groene weiden.

Hij zal niet schelden noch zich wreken:

Hij voert door liefde-alleen gebied.

't Gekrookte riet zal hij niet breken,

Het rookend lemmet bluscht hij niet;

Met wijsheid zal hij 't recht des Heeren

Den volken leeren.

Niets zal hem wanklen doen of zwichten,

Tot hij Mijn rijk gegrondvest heeft;

Hij zal de donkere aard verlichten

Tot waar de verste nevel zweeft:

En op zijn blijde boodschap wachten

De nageslachten.

Zóó spreekt Hij, die de waereld bouwde,

Wiens mogendheid geen perken kent,

[p. 49]

 

Die de aard gelijk een kleed ontvouwde,

 

Den hemel uitspande als een tent,

 

Die ziel en adem heeft gegeven

 

Aan al die leven:

 

 

 

‘Ik heb mijn roepstem u doen hooren,

 

U zeegnend bij de hand gevat:

 

'k Heb tot Mijn knecht u uitverkoren,

 

'k Zal u behoeden op uw pad;

 

'k Stel u den Heidnen allerwegen

 

Tot licht en zegen!

 

 

 

‘Uw hand ontsluit der blinden oogen:

 

Wie kermt in boeien, maakt ge vrij;

 

Wie in den kerker ligt gebogen,

 

Verlost gij uit zijn slavernij;

 

Al wie verbroken is van harte,

 

Zalft ge in zijn smarte!

 

 

 

‘Ik ben uw God, mijn naam is heere:

 

't Buige al aanbiddend voor Mijn troon!

 

'k Deel met geen andren ooit Mijne eere,

 

Noch gun Mijn roem den valschen goôn.

 

Ik zal u met Mijn heil verblijden:

 

'k Vernieuw de Tijden!’