Engelse verfdoos

[p. 39]

Vandyke Brown
XXXV

Het beeld kreeg al zo veel, nu zijn het de haren
met hun bekoring van kleur en geur,
met eigen vormen golven en gebaren
en stellend geen belofte teleur.
Mijn neus wordt een rose olifant,
hij verlaat het zo dierbare land
van de nek en ruik...
daar springt mijn olifant al door de pruik,
waarvan hij alle provincies kent,
met alleen mijn mond als concurrent!