Engelse verfdoos

[p. 48]

Light Green
XLIV

Meigroen van de weide en miljoentjes
witte sterretjes gele hartjes, meizoentjes
en de reuk van de groei op het land
tussen lovers vol vogelgefluit.
Mijn zeldzaam haar is er weer van vol,
ik kam de geur met verliefde hand.
De wind voert onder de bol
van de zon zijn kunsten uit.
Als ik nu ál die witte bloempjes had
en ze meenam naar de stenen stad,
zou ik gelukkiger zijn?
Heb ik niet juist, als weggegooid, ontmoet
een tuiltje, vertrapt door een paardevoet?
En nog wel in de zonneschijn?!