Engelse verfdoos

[p. 49]

Rose Doree
XLV

Voor zulk een dal met zulke rozen
in zulk een zon doubleer ik de zanger
in mij met een behanger.
Maar wek ik de rozen niet uit hun sluimer?
Ik kan toch als een echte zonneschijn-schuimer
de webben van het licht al vangen
en drukken tegen mijn wangen,
om ze straks met rozen te behangen!
Neen, zelfs niet even licht alleen, hoe ook verguld!
Ik kán niet meer van ongeduld!
Ik moet de rozen voelen, half-onthuld
uit de gazen van het verlangen
om de bevrediging met zulk een zonneschijn
in zulk een dal met zulke rozen Eén te zijn.